hoop is n lichtje in je hart, dat vandaag moed geeft en morgen kracht

Soms geeft t leven je periodes van onzekerheid, stress, angst en/of pijn. Door n gesprekje, nieuws of telefoontje staat je wereld op z'n kop, en is alles wat je zo zeker wist, opeens niet meer zeker. Maar ondertussen dat jij met dit alles worstelt, draait de wereld gewoon door en moet je jezelf bijna opsplitsen.
Vijf weken geleden begon t met n grote shock en ongeloof. N week wachten op verder onderzoek waarbij t ongeloof nog steeds de overhand heeft "dat kan toch niet?" en "nee, dat zal allemaal wel goed komen". Dan n week wachten op n uitslag, tot t verlossende telefoontje, alles is goed. Vreugde all om, en n last die van je afvalt. Je kunt weer ademhalen en de wereld ziet er weer zonnig uit. Maar voordat je weer helemaal terug valt in dr orde van de dag, en weer wilde plannen maakt voor de toekomst, komt er n week later weer telefoon. N telefoontje waaruit blijkt dat t niet goed is, het is mis, maar hoe mis het precies is, moet blijken na verder onderzoek. Wat volgt is n week van hopen en (voor enkelen) bidden. Dat t mis is, is inmiddels redelijk berust en geaccepteerd, maar laat t toch niet volledig mis zijn!
Gisteravond dan toch weer t 'verlossende' nieuws: het is gelukkig niet volledig mis, waarbij er bij iedereen n last van hun schouders viel. Oke, we weten waar we staan. Nu focussen op hulp en behandeling, t wordt zwaar, maar gelukkig staat er niemand alleen, in dit geval. Dus via deze weg dan toch alle steun, sterkte en hulp voor alle betrokkenen. Dit gaat en moet gewoon lukken! <3

Moedergevoel of overbezorgd?

S3 is sinds baby af aan, regelmatig 'ziek'. Verkoudheid blijft altijd n hele tijd bij hem hangen, en een griepje merk je al weken van te voren, en sukkelt ook nog n paar weken na. Januari en Februari zijn sowieso de kwakkelmaanden bij hem, maar buiten dat loopt hij dus regelmatig met n snotneus of wat te kuchen. Ook n dag koortsig is daarbij niets vreemds voor hem, en met koorts voelt t manneke zich echt meteen flink ellendig. Verder dan wat op de bank liggen, met n deken op zich, wat suf tv kijken komt het dan niet. Met natuurlijk de woorden: "mama, kom je bij me zitten?". Op zo'n moment valt er voor mama niets anders meer te doen, dan inderdaad maar bij hem te gaan zitten, op dezelfde bank. Voor n uurtje natuurlijk totaal geen probleem... maar helaas is het ook wel vaker n hele dag of meerdere dagen achter elkaar. S3 wil gewoon niet graag alleen ziek zijn, en dan toch continue mama bij zich voelen. En voor mama en papa is er gewoon niets vervelenders dan je mannetje er lamlendig bij te zien liggen.

Gistermiddag was er weer zo'n dag. S3 had op de psz al flink last van hoofdpijn en bleek ook koorts te hebben. Alleen was er ook het uitdelen van T7 op school, waardoor we niet meteen naar huis konden, en toch nog eventjes moesten wachten. Verschrikkelijk trouwens, die momenten dat je het gevoel hebt te moeten kiezen tussen je twee kinderen. De ene niet lekker, en de andere stond te popelen om zijn verjaardag te vieren in de klas... Maar goed, verjaardag gevierd, en hup lekker naar huis de bank op.
S3 was smiddags weer even wat aan het rondscharrelen, dus het scheen beter te gaan, echter begon na 17:00 uur de koorts weer op te lopen. Omdat hij er ook weer flinke hoofdpijn bij had, hij niet meer rechtop kon zitten en hij aangaf dat knikken met zijn hoofd pijn deed, toch maar even langs de huisartsenpost ter controle.
Dit gebeurde (gelukkig) door een superlieve arts, die S3 gewoon even volledig nakeek. Ik voelde me toch wel weer wat opgelaten, omdat ik daar alleen maar zat met n kind dat wat koortsig was. Wil helemaal geen overbezorgde moeder zijn, en vind dat bij mezelf ook reuze meevallen. Elk kind is wel ns ziek, en schrammen, builen en bloedneuzen horen gewoon bij opgroeien. Maar toch merk ik dat ik bij S3 af en toe me af en toe niet kan beheersen en toch de huisarts maar bel om gerust gesteld te worden. En dat gebeurd eigenlijk voornamelijk als hij, zonder dat hij echt ziek is, toch koorts heeft en hier gewoon ellendig van is. Ik vertrouw het dan vaak niet, en wil toch even weten of er misschien toch niet meer aan de hand is.
En gisteravond bij de HAP viel het me opeens in, waardoor dit waarschijnlijk komt.

S3 is toen hij 1 jaar oud was, voor het eerst geopereerd aan zijn hypospadie. (Ik zal het hoe en wat hierover later nog wel eens uitleggen, dit is nu verder niet echt relevant voor dit verhaal). S3 was op vrijdags ontslagen uit het AZM, op zondagmorgen even terug voor de katheter die even gecontroleerd moest worden, en op maandagmiddag werd hij opeens flink koortsig en hangerig. Dus naar de eerste hulp van het AZM.
Daar werden we ontvangen in een onderzoekskamer, waar de temperatuur meteen werd gemeten en de

hartslag werd gecontroleerd. Ik weet nog eens niet meer precies wat de waardes waren, weet wel nog dat de temperatuur boven de 40 lag inmiddels en dat de hartslag tegen de 200 was. Op dat moment kwamen er nog een aantal artsen/verpleegkundigen erbij en werd het ons duidelijk dat het toch wel ernstig was op dat moment. Hij had thuis al paracetamol gehad, meteen bij binnenkomst AZM weer, en omdat de koorts nog steeds niet zakte, kreeg hij weer toegediend. Ook infuus en hartbewaking werd aangesloten. Al met al waren er dus allerlei mensen met hem aan de gang en verliep eigenlijk alles n beetje in film aan je voorbij. Je bent erbij, ziet vanalles, bent lichtelijk in shock, en laat alles maar gebeuren. S3 werd die avond opgenomen op de Medicare, waar hij onder controle van hartbewaking bleef. Gelukkig ging het na een paar angstige uren al snel weer beter met hem, en kon hij de dag erna weer naar de gewone kinderafdeling. Wel had hij een of andere infectie opgelopen, waardoor hij de rest van de week nog in het AZM is moeten blijven, en waardoor waarschijnlijk ook de eerdere operatie is mislukt.

Maar gisteravond bedacht ik me opeens dat die maandagavond waarschijnlijk het gevolg is, dat ik bij S3 en koorts toch de kriebels krijg. Koorts bij een griepje of zo is logisch, en te verklaren. Maar zomaar, zonder directe aanleiding geeft mij geen rust. En dan wil ik dus zekerheid dat er niet iets heel anders aan de hand is.
De arts heeft S3 (bijna) volledig nagekeken, en er waren op dat moment geen aanwijzingen voor keelontsteking, oorontsteking, waterpokken, hersenvliesontsteking of wat dan ook. Het enige dat er was, was dat hij waarschijnlijk een soort van bronchitis aanval als gevolg van de verkoudheid had, en dat daar de koorts (en hoofdpijn) vanaf komt. Ik toch weer gerustgesteld en gerealiseerd dat S3 dat dan blijkbaar nu eenmaal heeft... Na dagen of weken snotteren, opeens even goed ziek met koorts en ellendig voelen, omdat het dan even doorbreekt. Om vervolgens weer even vrolijk rond te rennen.
Nu nog voor mezelf de vrede vinden, dat ik bij S3 en koorts dan toch een overbezorgde moeder ben.  ;)

T6 wordt T7!!!

Veel mensen maakten zich op voor Pasen dit weekend. De reclames voor lekkere brunches, klus en tuinaanbiedingen vlogen je om de oren, en de supermarkten pakten flink uit, met paasstunts. Ook het voorjaar is overal volop aanwezig, en het werd heerlijk weer.
Maar hier in huis was het dubbel feest. Want op paaszondag werd onze T6, dan toch T7. Dus buiten de eieren, moesten er ook cadeau's in huis worden gehaald.

Al met al hebben we er een hele leuke dag van gemaakt. Zijn grootste wens een 3DS (lang leve marktplaats!) hadden we heel slim al een dag eerder gegeven, zodat hij zaterdags zijn aandacht kon besteden aan het beeldscherm, en zodat hij zondags aandacht had voor al die andere cadeau's en het bezoek. Dit ook heel goed met hem afgesproken, en ik moet zeggen dat hij er zich super aan heeft gehouden. Zaterdags heeft hij heel veel mogen gamen (als uitzondering), maar hij kon hem ook wegleggen zonder morren, als dit nodig was.
'sAvonds kwam er vanuit de kinderen de vraag of ze bij elkaar mochten logeren. Gezien onze traditie van het hele huis versieren, inclusief de slaapkamer, werd dit dus de hoogslaper van T6.  Het is dan zo grappig, dat die 2 liggen te snurken en te draaien, en wij ondertussen boven hun hoofd slingers en ballonnen aan het ophangen zijn.
Zondags dan eerst natuurlijk cadeautjes uitpakken in bed. Vervolgens dan ook nog paaseieren zoeken, lekker uitgebreid ontbijten, douchen, smiddags bezoek, cadeautjes, lekker buiten zitten en spelen. Wat is hij weer lekker verwend met van alles! Super bedankt voor alle leuke cadeau's en alle felicitaties!

Maandags was het nog even paaseieren zoeken bij opa en oma op de camping, en de rest van de dag even heerlijk niets moet, alles mag, maar vooral genieten van het heerlijke weer.

Vandaag hebben de kinderen nog een dagje extra vrij en morgen mag T7 uitdelen in zijn klas en zondag heeft hij zijn feestje voor zijn vriendjes. Hopen dat het dan net zo'n mooi weer wordt.
Nu dus maar aan de gang met cupcakes bakken :)

Adempauze

Af en toe hebben we die periodes. Althans, ik heb die. Ik ga er gemakshalve maar vanuit dat andere mensen die periodes ook kennen, zodat het niet allemaal aan mij ligt, haha, maar het gewoon bij het leven hoort.
Van die periodes waarin je het ontzettend druk hebt, zo druk dat je eigenlijk niet toekomt aan je eigen. Geen tijd om even lekker iets voor jezelf te doen, al is het eventjes zitten met wat te drinken en n boek of tijdschrift. Gewoon, even alleen jezelf en op deze manier en tot rust komen en weer energie opdoen voor andere dingen. Iets waarvan ik door de jaren heen toch wel heb geleerd dat dit behoorlijk belangrijk is. 

Maar goed, ik zat weer in zo'n periode. Druk met van alles en nog wat; de paaseierenactie op de basisschool waar ik toch al snel elke dag zo'n 3 a 4 uur mee bezig was, voor 2,5 week, zwemlessen van T6 3x in de week, S3 die mag oefenen in groep 1 en hier helemaal druk mee is, strijd met T6 over zijn takenspel, F die een ander werkritme heeft waardoor hij gewoon pas laat thuis komt, belastingaangifte, voorbereidingen voor de buitenspeeldag, studiedagen van school waardoor de kinderen thuis zijn, mijn moeder (en stiefvader) die op dit moment tussen 2 huizen zit en tijdelijk op een camping in het dorp 'woont', gesprekken tussen Orbis GGZ en school en thuis, S3 controle CB, Oudergesprek T6, lichtelijke lenteschoonmaak, T6's verjaardag die eraan zit te komen samen met cadeautjes regelen, uitdelen op school en natuurlijk een feestje, pasen, en zo kan ik nog wel even doorgaan. 
Al met al allemaal niets groots of noemenswaardig, maar dit alles bij elkaar zorgt er dan toch voor dat ik behoorlijk druk was met alles, en eigenlijk geen tijd voor mezelf had. En dat merk je dan toch.

Tussendoor wel nog een zondagmiddag heerlijk even met ons vieren genoten van een boswandeling, dat dan ook weer n paar mooie plaatjes opleverde.
Was even nodig, ondanks dat er bijna geen energie was om te gaan. 

Maar goed, de paaseierenactie is inmiddels afgerond, het feestje van T6 is zover geregeld, en langzaam komt er dan toch weer wat rust in de tent. Rust zodat je weer tijd hebt, voor die kleine dingen die maar blijven liggen, zoals de jonge plantjes in de grond zetten, even tijd voor jezelf pakken, en lekker genieten! Zodat de batterij weer wordt opgeladen, want n duracel-konijntje blijft ook niet altijd doorgaan. Ook die batterij raakt wel ns leeg, en dan zijn die dingen bijna niet meer op gang te krijgen. ;)

Druk druk druk :)

Daar zit je dan, beetje duf achter de laptop.
Poe, wat is het druk de laatste tijd. En het einde van de drukke periode is nog niet echt in zicht!

Na de carnaval eerst mijn verjaardag gehad. Iedereen heeft me flink verwend met een financiële bijdrage voor een nieuwe mixer, die er sinds afgelopen weekend dan ook (eindelijk) is. Helemaal happy mee! We kunnen weer volop bakken en kokerellen! Tussendoor ook nog even de halve keuken verbouwd in n weekend, waardoor toch het halve huis op zijn kop heeft gestaan.
Verder is het sinds de vakantie hier thuis redelijk pittig met T6. Op een of andere manier luistert hij totaal niet wat ik tegen hem zeg, en doet net het tegenovergestelde. Daarbij doet hij opeens allemaal dingen, die hij normaal echt niet doet. (Het zal er ook mee te maken hebben, dat F een andere baan heeft, waarbij hij nu weer andere en meer uren draait, waardoor de kinderen hem bijna niet meer zien. Dit is voor ons allemaal natuurlijk weer wennen, en dat heeft even zijn tijd nodig.) Al met al geeft het behoorlijk veel frustraties en ergernis bij mij, en is het allemaal zeer vermoeiend. Afgelopen weekend dan ook weer een flinke aanvaring gehad met hem. De druppel was eigenlijk toen we in het bos liepen met de honden. We waren weer op weg naar de auto, en T6 wilde nog even snel via een ander pad. Ik zei hem nog dat hij dat niet moest doen, maar natuurlijk zoals alles de laatste tijd, rende hij stug door en had ik het blijkbaar tegen de bomen. S3 ging er even vrolijk achteraan, en ik ben maar doorgelopen met mijn frustraties en de honden. Even later was het dan toch duidelijk waarom ik ze niet via dat paadje wilde laten lopen, de heren zaten vast in het kreupelhout. Nadat ik ze dan toch nog maar even vanaf een afstand heb bekeken en heb laten hannissen (en ondertussen mijn frustraties alleen maar opliepen, moet ik eerlijk bekennen), dan toch maar gaan helpen. T6 was het dichtste bij, dus die als eerste eruit geplukt. Ik zette hem weer op het pad neer, zei hem dat ik dit dus bedoelde, dat ik boos op hem was, en maakte hem duidelijk dat hij moest blijven staan terwijl ik S3 ging redden. Ik ga dus weer terug het kreupelhout in, haal S3 eruit, kom terug op het pad en .... Geen T6, want die was vrolijk weer doorgelopen. Nou... eerlijk gezegd ontplofte ik toen zo wat! Grr... had hem het liefste daar ter plekke wat aangedaan, alle frustraties van de afgelopen dagen kwam er gewoon uit. Toch maar ingehouden en hem een uitbrander gegeven. Terug thuis, nog steeds behoorlijk laaiend, was er weer iets (ik weet nog eens niet meer wat) waarbij T6 duidelijk nog steeds niet luisterde, waarbij F hem naar bed stuurde. We stonden eigenlijk op het punt om naar de verjaardag van oma te gaan, maar op deze manier ging het echt niet. Dus eerst maar F en later ik een gesprek met hem aangaan en maar weer geprobeerd om hem duidelijk te maken dat dit echt niet kan. Volgens mij maakte dit wel indruk, want op de verjaardag was hij poeslief.

Zondags verliep nog niet helemaal lekker, maar gisteren was er toch al duidelijk een verbetering te merken. Ik ben maar 2x echt boos op hem moeten worden, dus dat viel wel mee. Nu hopen dat dit betekent dat het weer allemaal een beetje bij gaat trekken.

Gisteren sowieso een drukke dag. 'sMorgens T6 naar school en S3 naar de psz. Psz gaf aan dat ze verwachten dat S3 meteen na de meivakantie al overgaat, waardoor hij op vrijdag 25 april zijn afscheid heeft op de psz. S3 is er echt aan toe! Hij verveelt zich behoorlijk op de psz, blijft nu ook een dag extra thuis, omdat er dan heel veel kleinere kinderen op de psz zijn, waar hij toch wel moeite mee heeft, omdat het niveau dan toch wat lager ligt.
'sMiddags met S3 voor de laatste check naar het CB. Meneer is zoals altijd al redelijk zwaar, maar de arts gaf toch echt specifiek aan dat ze nu niet van de cijfers uitging (dat zou betekenen overgewicht), maar dat S3 gewoon stevig en compact gebouwd is, waarbij hij een heel normaal postuur heeft. Niets geen overgewicht dus. Hehe. eindelijk iemand die niet alleen naar gewicht kijkt, maar ook naar bouw. Verder deed hij alles prima en gaf zelfs geen kik bij het spuitje, terwijl hij er wel bang voor was van te voren. Ook nog even gehad over de kleine aandachtspuntjes van S3, zoals zijn driftbuien met agressie, zijn dwangmatigheid naar structuur en plek, en zijn slimheid. Afgesproken dat het op dit moment nog geen problemen geeft, maar dat we het wel goed in de gaten houden, en ook straks op de basisschool goed blijven houden.
Daarna door naar de zwemles van T6. Hij is flink wat later gestart dan zijn klasgenootjes door omstandigheden, maar hij gaat er vrij snel doorheen, en het lukt hem allemaal redelijk goed. Hij is eind oktober begonnen en heeft waarschijnlijk in juni zijn diploma A. Later dan zijn klasgenoten, maar dat maakt niet zo veel uit. Komt allemaal wel goed.

Gisteravond dan nog oudergesprek van T6 gehad op school. we waren laat ingepland (21:30 uur) en natuurlijk lopen de gesprekken altijd n beetje uit. Verder ook nog even een afspraak gemaakt met de directrice voor de overdracht van S3, waardoor we pas om 22:30 weer thuis waren.

Oudergesprek zelf was wel heel positief. Sociaal en cognitief zit het goed met T6. Hier en daar wat typische dingetjes die hij dan nog wel wat beter kan doen, maar die waren allemaal te verklaren als ASS hindernisjes. Zoals bijvoorbeeld: T6 wil wel vaker grapjes uithalen, maar heeft dan niet altijd in de gaten dat een ander het niet zo leuk vind. Ook bij expressievakken heeft hij wat moeite. Alleen de clown uithangen is totaal geen probleem. Maar als iedereen gaat dansen of zingen, dan is dat raar, en doet T6 het liefste niet mee.
Alleen moet hij toch gaan proberen rustiger en netter te werken (Wat n verrassing!), dan zou het nog beter gaan. Hij maakt nu toch wel vaak nog snelheids- en slordigheidsfoutjes, waarvan de juf weet dat hij het best kan. Alleen wil meneer dan toch graag snel met wat anders aan de gang, waardoor hij het afraffelt. Vanmorgen dit ook maar even met T6 zelf besproken. Ben benieuwd of hij het oppikt. Bij het zwemmen heeft hij het in ieder geval al gemerkt dat 'snelsnel' niet wil zeggen dat het goed is, en dat je beter alles netjes kunt afronden. Misschien dat het hem dan op school ook gaat lukken.
Al met al mogen we niet klagen over zijn tweede rapport. Veel RV's en V's waarbij eigenlijk alles te verklaren is door bovenstaande, of door het feit dat hij in januari en februari echt niet lekker in zijn vel zat, doordat de medicatie niet goed aansloeg. De juf vertelde wel dat hij na de carnavalsvakantie echt heel goed werkt en het allemaal een heel stuk beter gaat. Verder is het echt een groot aandachtspunt dat T6 blijft uitgedaagd worden door de leerstof. Extra moeilijke materialen, verrijking en verdieping aanbieden, want anders ben je hem kwijt. Dit is iets dat al in de kleuterklassen speelde, en wat nu ook weer wordt doorgegeven aan de juf van groep 4.
Al met al heel tevreden, en hopen dat hij het zo volhoudt (en allang blij dat zijn gedrag thuis, niet voortgezet werd op school).
Achter 2 weken nog een gesprek met school en GGZ, waarbij op de "specialere" kanten van T6 wordt ingegaan, en gekeken hoe school, ggz of wij als ouders hem nog beter kunnen helpen, en even weer alle kaarten helder op tafel krijgen.

Verder dus kort ook S3 al besproken, hij mag vanuit de basisschool ook na de meivakantie al instromen.
Dat betekent dus 2x uitdelen in april (T6's verjaardag en S3's afscheid psz) en 1x in mei (S3s verjaardag).... Nu dus op zoek naar inspiratie! Dus als iemand wat weet, dat niet te duur, te moeilijk of te veel tijd kost maar wel leuk is, ik hou me aanbevolen!

Is de lente dan toch al aangebroken?

Wat een heerlijk weekend hebben we achter de rug!
De laatste paar dagen van de vakantie was het volop genieten van het weer! De kinderen waren bijna alleen nog maar buiten te vinden, met fietsen, auto's wassen, clubhuizen bouwen, schommelen, glijden, spelen met vriendjes, of gewoon in de buurt struinen. Heerlijk! Ze leefden allebei helemaal op, waren op het eind van de middag eigenlijk al doodmoe, maar wilden na het eten toch nog o zo graag naar buiten!
s Avonds vielen ze als een blok in slaap, om de volgende morgen toch echt even nodig te hebben om wakker te worden. Maar zodra ze zich realiseerde dat er weer n heerlijke dag aan kwam, wisten ze niet hoe snel ze zich moesten aankleden om weer naar buiten te gaan. Het liefste zonder ontbijt, n appel op de hand was ook goed, want dat ontbijten duurt toch echt te lang!

Het afgelopen weekend was natuurlijk helemaal top! Het leek echt wel volop voorjaar! Zaterdag heb ik er niet ontzettend veel van kunnen genieten. Ik was zaterdag jarig, en was overdag druk bezig met bakken en alles opruimen en klaar zetten. Maar ik had mezelf al voorgenomen, zondag wordt ZONdag! Lekker genieten en het weer en elkaar!
Zaterdagavond was reuze gezellig, en gelukkig ook niet al te laat geworden, waardoor we ook echt nog wat hadden aan de dag. Eerst even heerlijk buiten ontbijten, de afwas en rotzooi van de vorige avond wegwerken, en daarna ben ik lekker in de tuin bezig geweest, terwijl de kinderen lekker buiten speelden. Ik had nog een aantal zaden van T6 liggen, en had er zelf ook nog een aantal gekregen en gekocht, dus ik (met wat hulp van T6) kon me uitleven met het zaaien van bosaardbeitjes, paprika, ui, cherrytomaten, tomaten, en nog 5 soorten bloemen. Nu even n paar weekjes geduld, en dan kan de volgende lading uitgezet worden in kweekbakjes.
Verder nog heel even snel naar IKEA. Ja, op een zondagmiddag, binnen 1 uur met de benodigdheden buiten staan lukt ons. haha. En daarna nog even wat verlate verjaardagsvisite van mijn schoonouders. Al met al een heerlijke dag!

Vanmorgen begon dan weer het normale leven. De vakantie was weer voorbij, en nu was het echt weer structuur en regelmaat. T6 had dit ook al snel door, en ging goed met zijn "takenspel" aan de gang, na een beetje aansporing van papa. En op een of andere manier kom je met zo'n morgen ook weer meteen in het ritme. Eigenlijk heel lekker allemaal! Vooral met het zonnetje en de temperaturen erbij. Van mij mag dit heerlijke weertje nog wel even aanhouden!

Speciaal vriendje "Met Uitjes"!!!

Het is rustig in huis.... Nog niet te rustig, T6 is tenslotte nog steeds luid en duidelijk aanwezig, haha. Maar het is duidelijk te merken dat S3 op dit moment logeren is bij N&M8.
T6 heeft nu dus even wat verwentijd met papa en mama. Lekker in bed filmpje kijken, wat langer opblijven, en nog even in het grote bed slapen/tutten. Morgenvroeg dan gezellig met mam samen, omdat F toch werken moet, en dan 's middags weer S3 ophalen bij N&M8

N is een vriendin van mij, die ik heb leren kennen op de opleiding 16 jaar(!) geleden. Zoals het wel vaker gebeurd met het leven, raakten we het contact een paar jaar kwijt, maar 4 jaar geleden, kwam dit stomtoevallig weer tot stand. Allebei inmiddels aan de kids. Ik was net bevallen van S, T was op dat moment 3. Zij had M van 5, die (wat ik al eerder via via had begrepen) geboren was met het syndroom van Down.
Van het begin af aan konden de jongens het prima met elkaar vinden. T was in eerste instantie net zo'n peuter als M, maar natuurlijk ontwikkelde T zich wat sneller, waardoor het ook voor hem duidelijk werd, dat M "anders" was. Er kwamen vragen en opmerkingen zoals n peuter/kleuter dit zonder schaamte doet: "waarom praat M niet?" "Haha, heeft M nog een luier?" en "Waarom doet M zo?". Ik wist dit op een of andere manier aan hem uitleggen. Daarbij hebben wij altijd (onbewust) gekozen voor de ware uitleg maar dan op het juiste niveau. Dus niet "dat snap je later pas", "is nog te moeilijk" of "daarom". Dit ook omdat al heel snel bleek dat T heel veel dingen best wel snapte. Hij luisterde, was vervolgens stil, en reageerde er totaal niet meer op. Maar een paar weken later was hij dan precies jouw verhaal aan een ander aan het uitleggen, waaruit dus bleek dat hij het echt wel had opgeslagen. 'Het moet alleen altijd even doordruppelen', zeggen F en ik wel onderling.
Maar goed, ik was er dus van bewust dat we aan T moesten uitleggen dat zijn vriendje M, zich anders ontwikkelde dan hij dat zelf deed, en waardoor het verschil tussen hen alleen maar groter zou worden. Maar hoe doe je dat bij n kind van 4?
Toen er tijdens het eten weer eens n vraag van T hierover kwam, wist ik het opeens. We aten op dat moment frietjes, en T had de fase dat hij steeds n "frikandel speciaal zonder uitjes" wilde. Ik gebruikte dit als metafoor. "Net zoals mensen bestaan er heel veel verschillende soorten frikandellen, gewone, met n jasje (viandel), of krokant (kipcorn), met mayo, curry, mosterd, curry en mayo, of curry mayo en uitjes. Maar dit zijn allemaal lekkere frikandellen, net zoals alle mensen aardig en leuk kunnen zijn. Maar nu heeft M in zijn hoofd n extra stofje, waardoor hij n beetje anders is. M is dus zeg maar een frikandel speciaal MET uitjes. Maar M is gewoon M, jouw vriendje en even aardig en leuk. Alleen een beetje anders af en toe."
T had blijkbaar genoeg aan deze uitleg, bleek n paar weken later. We hadden afgesproken in een binnenspeeltuin, waar T heel enthousiast met grote legoblokken een huisje aan het bouwen was. Maar M kwam regelmatig even langs om de boel om te gooien. N probeerde dit regelmatig tegen te houden, maar was op een gegeven moment net te laat. T zei geruststellend tegen N. "Is niet erg hoor, M kan er niets aan doen. Dat komt door zijn uitjes!"

Sindsdien zijn T6, S3 en M8 de dikste vrienden. Met uitstapjes is het heerlijk om naar ze te kijken, hoe ze met elkaar omgaan. Bij elkaar op bezoek en samen spelen gaat helemaal super! T6 wil M het liefste op alle feestjes en verjaardagspartijtjes uitnodigen, maar weet gewoon dat dat niet zomaar kan. "Dus dan komt M een andere keer, he mam!" En nu dus ook logeerpartijtjes. T6 is in de zomer al eens daar gaan slapen, dat was voor N ook een hele belevenis. Er kwam bij thuiskomst een heel A4tje mee, met uitspraken van T6, waar N dubbel om lag.
Een kleine selectie van de opmerkingen die ik had gekregen van N:

T bestudeerd de kerstverlichting/ledlampjes rond t raam en vraagt:

‘Huh? Hebben jullie nog steeds Kerstmis??’ J

M doet een spellletje op de tablet met een na-pratende hond en kat. T hoort t zegt:

Die is echt stom.

2 minuten later: ‘Die is echt heeeeeeeel stom.. Echt stom..

Maar M snapt t denk ik nog niet he…’

Weer 4 minuten later na stiekem meekijken en zich kapot lachen om de hond en kat:

‘Mitch zullen we ruilen v Ipad?’

N: waarom?

T: Ik wil dat spelletje wel even doen… Ook al is t stom…. J

 M’ogen vallen dicht.. Hij is kapot en snapt r nix van.. Iemand naast m in bed?!

Ik leg T uit dat M t niet snapt en dat ie liever in mijn bed slaapt.

Das geen probleem.

Terwijl ik met M’ zn ritueeltje voltooi en m uitleg dat mama zo naast m komt liggen roept T vanuit M’bed:

‘M, je snapt t niet he… Jouw mama, N heet ze geloof ik, is groter dan jou, dus dan mag ze ook langer opblijven’

Met n diepe zucht.. J

T moet 2x niezen.

N zeg: Nog een keer en dan is t morgen mooi weer.

T kijkt bedenkelijk: wordt t dan heel warm?

N: ja

T: dan is 2 keer genoeg, tis nl nu al te warm

In oktober zijn N & M8, door middel van heel veel donaties op hun stichting,  van heel veel lieve mensen, naar Curacao geweest, om daar Dolfijntherapie te volgen. Dit heeft behoorlijk wat impact gehad, op alles eigenlijk, maar waardoor M8 nu echt sprongen vooruit heeft gemaakt in zijn ontwikkeling. Echt heel mooi om die verandering van dichtbij mee te maken!

En nu is het dus de langverwachte beurt aan S3, om een nachtje bij N&M8 te gaan slapen, en ook nu komen er weer regelmatig berichtjes met quotes van S3, waar N om dubbel ligt.
S bij het douchen: Heeft M ook n kleine plasser? Ik wel. Min broer niet, die is echt heeeeel groot!

Is dit echt n badkamer??? Zoooo klein?? Das wel n beetje gek.

Na het poepen: Dat is geen poep! Mijn opa zegt altijd keutel!

Bij de treinbaan: He kijk! Een negen met 2 rondjes! 

Heerlijk!!! Ik kan nu al niet wachten op de verhalen morgen! :)

Carnaval Alaaf!

Het is weer zover, Carnaval is weer bijna voorbij. Het waren een paar drukke dagen, waarbij we voor een paar 'verrassingen' kwamen te staan wat de kinderen betreft.

Het echte carnaval begon op de vrijdag met het schoolcarnaval. Normaal wil T6 de hele carnaval maar 1 pakje aan, maar ik kreeg hem toch zover dat hij naar school ging als piraat, en niet als Mario. S3 had 's morgens ook carnaval op de psz, maar was erg verdrietig toen hij dus niet mee mocht met het schoolcarnaval. Hij had zich tegen 14:00 uur al zo'n 4x verkleed maar was er toen ook even helemaal klaar mee. Toen T6 dan ook nog ns vanuit school even bij n vriendje ging spelen, en S3 (weer) niet kon afspreken met n vriendje was de maat vol, en zijn humeur tot een dieptepunt gedaald. Het was dus tijd om even bij te tanken met gewoon ff niets behalve n tekenfilmpje kijken liggend op de bank met zijn liefste knuffel..
Later had T6 verkleed zwemles. Hij is sinds 21 oktober bezig doordat hij eerder al druk was met ergotherapie en Orbis GGZ, dat we niet nog meer druk op hem wilde leggen met zwemlessen. Maar hij gaat er redelijk vlot doorheen, en zit al in het voorlaatste groepje voor het diploma. Maar het verkleed zwemmen als Piraat met lange broek en jasje, en schminck op zijn gezicht, dat in zijn ogen liep, ging hem toch wat moeizaam af.
Zaterdags waren we even naar het kinderKanon gegaan, verkleed als Marvel action figuren, maar hier hadden T6 en S3 het na n uurtje wel gezien. Ze zijn toen met de oppas van die avond lekker even naar de gele M geweest, en daarna nog lekker thuis een klein feestje gaan houden. Dit zodat pap en mam wel nog even bij het Kanon konden blijven, en zo hun jaarlijkse carnaval konden vieren.
Zondags was het dan tijd voor de optocht als Mario en Dalmatiër. T6 dus weer als wat anders verkleed! Eerst in het dorp, later naar Sittard voor hun grote optocht, om vervolgens met z'n alle aan te schuiven bij Opa en Oma voor lekkere warme soep. T6 en S3 hadden het wel naar hun zin bij Opa en Oma, en F en ik hadden eigenlijk ook wel zin om nog verder te carnavallen. Het besluit kwam dan ook al snel dat T6 en S3 een nachtje bij Opa en Oma bleven slapen, en wij nog even doorgingen met carnaval vieren.
Maandags was er de optocht in Dieteren, weer als Marvel-figuren,  waar vrienden van ons in mee liepen. S3 was echter n beetje moe, viel in de auto onderweg in slaap en werd pas 2 uur later, nadat de optocht al voorbij was, en wij op weg waren naar Duitsland, om daar naar een optocht te gaan kijken bij vrienden. Hier werd ontzettend veel uitgegooid, wat de kinderen natuurlijk helemaal geweldig vonden! Na de optocht even wat drinken en spelen bij n vriendin thuis, waarna het ondertussen alweer langzaam bedtijd was geworden.
Dinsdag stond er eigenlijk alleen het 'appelesiene sjmiete' in Sittard op de planning. Voor degene die niet weten wat dit is, een aantal verenigingen van Sittard gaan om beurten op een podium op de markt staan, waarna ze naar de "appelesiene" roepende kinderen kilo's sinaasappelen uitgooien die dan gevangen moeten worden. T6 en S3 hadden hier heel veel zin in, al wilde ze niet verkleden maar alleen wat schmink op hun gezicht. Maar daar aangekomen was T6 erg "down". In eerste instantie dachten we dat het eraan lag, dat hij geen sinaasappelen ving. Maar hij bleef sip en "down", ook nadat hij zag dat we toch echt al n aantal sinaasappelen hadden gevangen. F ging even met T6 apart een stukje lopen om te proberen te achterhalen wat er nu aan de hand was. Met veel moeite kwam er dan toch uit, dat T6 bang was. Blijkbaar was de drukte, menigte en lawaai toch te veel voor hem.
Voor iemand met autistische trekjes is dit niet vreemd. Maar toch stond ik hier even van te kijken, aangezien T6 voorheen hier eigenlijk nooit last van had. Kermissen, drukke pretparken of stranden, of zelfs carnaval uit het verleden was nooit een probleem van deze aard. Maar nu dus wel. Het manneke was echt uit zijn doen, heel sip, timide en terneergeslagen. We hebben dan ook besloten om het sjmiete te laten voor wat het is, en naar huis te gaan.
In het dorp was er 's middags nog een kindermiddag, maar zelfs hier had T6 geen trek in, ondanks dat hij wist dat hij hier heel veel vriendjes en klasgenootjes zou tegenkomen. We hebben de carnaval dus wat eerder afgesloten dan de rest van Limburg, en zijn lekker de rest van de middag en avond thuis gebleven.

Het viel me onderweg naar huis wel in, dat hij een tijdje terug, in november tijdens de kinderopening van de carnaval, na n uur opeens last kreeg van de muziek. Hij stond opeens met zijn handen over zijn oren, omdat het hem echt pijn deed. Dit was echt iets nieuws, nooit eerder iets van aangegeven. We zijn toen ook maar naar huis gegaan, hij wilde zelfs geen kwartiertje meer blijven om het einde te zien. Toch maar eens ook bij onze hoofdbehandelaar aangeven. Ik weet niet of het kan, dat er dingen "verergeren"? Misschien dat er nog meer dingen gaan opvallen? Het is in ieder geval wel weer iets om rekening en in de gaten te houden.

Morgen in ieder geval alles opruimen, en terug naar de structuur en regelmaat. Dat zal ook helpen voor T6 om weer zijn draai te vinden, en weer lekkerder in zijn vel te zitten.

Handelings en takenspel, week 2 en evaluatie

Het is een tijdje stil geweest. Nou ja, alleen qua bloggen dan. Verder was het verre van stil, aangezien de Carnaval was losgebarsten hier in het zuiden. Maar daarover later meer.

Het handelings en takenspel. We zijn er nog steeds mee bezig, al moet ik eerlijk bekennen dat het zo tijdens de carnaval niet echt lekker liep. T6 had door de carnaval weinig tot geen behoefte aan schermtijd, behalve tijdens het logeren bij Opa en Oma van zondag op maandag, maar waar niet is gelet op de schermtijd. Maar morgen is alles weer voorbij wat de carnaval betreft, en dan kunnen we weer aan de gang met structuur en regelmaat, waardoor het spel ook weer vol op wordt gevolgd, volgens de regels.

Afgelopen woensdag wel nog gesprek gehad met onze PIT-er, waarbij het grotendeels over het spel ging. Ik had de tweede dag van ons spel ook al gemaild met uitleg e.d. (een beetje hetzelfde als de uitleg op het blog), dus ze was al redelijk op de hoogte. Maar ze was natuurlijk erg benieuwd hoe het nu ging.

We kwamen tot de conclusie dat dit eigenlijk een geweldige uitvoering is van het TEACH-systeem, en daarnaast ook nog eens heel erg karaktervormend werkt. Je leert de "speler" op een simpele wijze dat hij/zij zelf verantwoordelijk is voor zijn/haar eigen gedrag en hier ook zelf meteen de gevolgen van moet dragen. De beloning heel op deze manier heel direct, en ook meteen zichtbaar, door middel van een "dagscore" op het bord.  Verder zorgt het bij ons voor heel veel rust. Geen gevraag en "gezeur" meer van T6 of hij wel of niet mag gamen, en discussies als het niet mag. Op een of andere manier heeft hij er zich eigenlijk praktisch meteen bij neergelegd dat de score op het bord bindend is, en dat er geen discussie over mogelijk is. Hij vraagt er totaal niet om, en als de tijd om is, zet hij ook echt alles uit, en gaat zonder ook maar enige kik wat anders doen.
Ook tussen F en mij geeft het heel veel rust. Normaal hadden we onderling discussie hierover. F was wat makkelijker over gamen en gametijd, terwijl ik er toch zeer regelmatig de rem op wilde omdat ik liever had dat ze andere dingen deden. Maar nu is er ook bij ons geen discussie meer. T6 heeft maar een x tijd aan gametijd en als dat op is, is het op. Meer mag niet, dus ook geen discussie en staan wij ook weer automatisch aan dezelfde kant.
Onze PIT-er vond het echt een geweldig idee, was zelfs zo enthousiast dat ze dit ook verder wilt gaan gebruiken bij andere gezinnen/cliënten waar zij komt.
Wij zijn ook nog steeds heel tevreden en gaan dit zeker ook na de carnaval weer verder aanscherpen en gebruiken.

Wel moeten we natuurlijk het in de gaten houden, dat als er dadelijk alleen maar weer wordt buiten gespeeld door het mooie weer, of de taken te makkelijk worden of al geautomatiseerd zijn, dat we dan het spel weer aanpassen. Maar het principe blijft natuurlijk gelijk, en we hebben nog n tijdje om hier oplossingen voor te verzinnen voor het zover is.

Handeling- en takenspel; 1 week later

Deze week de hele week consequent gehouden aan het "spel", althans, van onze kant uit.
Maandag ging het dus echt perfect. Maar zoals vaak bij nieuwe dingen bij T6, is hij eerst heel enthousiast en dan komt de "faalangst" en geen doorzettingsvermogen.
's Avonds was hij met zwemmen ook nog over naar een nieuw groepje, dus het was echt een goede dag :)

Dinsdagmorgen begon t al n beetje. Hij kwam wat zeurderig uit bed, dat hij niet naar school wilde en misselijk was. Ik hield het er even op, dat hij misselijk van de honger was, dus hup, aan de gang. Al met al kreeg hij zo'n 25 min. bij elkaar doordat hij zoals meestal dingen laat liggen.
's Middags kwam hij als n hoopje uit school. Voelt zich niet lekker, en kruipt op de bank. "Ow jee". Dacht ik nog. "Hopelijk niet de griep!" Blijkbaar had hem de boterham van 's morgens echt dwars gezeten, want deze kwam er om 15:00 uur weer uit, waarna T6 zich eigenlijk bijna meteen al stukken beter voelde.
Woensdag nog maar n dagje tutten, aankijken en thuisblijven, waardoor het voor T6 betekende dat hij zich ook totaal niet aan het "spel" hoeft te houden. Prima, maar dan dus ook geen game-tijd! Het zorgde voor een hoop gemopper en irritatie van hem uit, maar ik hield vol. "Je weet wat je moet doen, wil je game-tijd krijgen. Ik hou me alleen maar aan de afspraak".
Donderdagmorgen begon hij volgens mij wel met frisse moed, maar deze zakte totaal in zijn schoenen, toen hij merkte dat hij (zoals de rest van de week ook al) een natte luier had. "Het heeft toch allemaal geen zin! Ik doe het allemaal niet meer! Ik haal het toch nooit!". Op dat moment heeft redelijk praten met hem weinig zin. Hij zit dan zo vast in zijn woede en frustratie, dat je hem echt even moet laten afkoelen. Geen schermtijd voor vandaag dus... 's Avonds bij het eten even goed over gepraat met elkaar. Ook al heeft hij een natte luier en daardoor het super bonuslevel niet gehaald, de rest blijft wel haalbaar. En als hij dat allemaal doet, krijgt hij toch ongeveer 60 minuten bij elkaar! Het kostte even wat tijd, maar ik geloof dat hij het uiteindelijk wel inzag, dat het bonuslevel echt een bonus is, waar hij helaas niet zo heel veel invloed op heeft, maar dat hij met de rest ook al heel ver komt.
Vrijdagmorgen nieuwe kansen dus. Hij probeerde het wel, en kwam inderdaad al een heel eind met 45 minuten. Hij probeerde nog extra dingen toe te voegen, door gewoon nieuwe dingen op het bord erbij te schrijven (op tijd naar school, Sem helpen, etc) maar hier trappen wij niet in. Dit zijn nu de verschillende "levels" en als deze goed gaan, gaan we verder kijken. Eerder niet.
Zaterdagmorgen en zondagmorgen merkte we dat hij bewust weer met het bord bezig was. Hij vinkte zelf meteen zijn handelingen af, als hij ze had gedaan.  (Hierbij wel meteen ook weer duidelijk gemaakt dat wij (F en ik) bepalen of een level gehaald is, en niet hij.) En hij liep geregeld opnieuw naar boven, als hij iets las, dat hij nog moest doen. Vanmorgen stond hij gewoon al om 6:45 uur zijn tanden te poetsen!!! Heerlijk zo'n uitslaapzondagmorgen, haha.
Er is dus nog hoop, dat dit uiteindelijk wel gaat aanslaan, en dat hij het toch oppikt. We blijven volhouden! Althans, tot dinsdag...

Dinsdag hebben we overleg met onze PIT-er. Misschien dat we dan besluiten om het hier of daar aan te passen, of om het toch zo vol te blijven houden. Ik heb in ieder geval nog hoop. Het is nog geen verloren zaak. Haha.
En als het dat wel blijkt te zijn, gaan we weer wat nieuws verzinnen.

T6

Ik geloof dat het handig is om even wat achtergrond informatie te geven over T6, voor de mensen die ons (niet zo goed) kennen, of het hele verhaal niet zo weten.
T6 is een vrolijke, pientere, spontane, behulpzame, aardige jongen van 6 jaar oud. Alleen speelt er bij T6 meer, dan je zo op het eerste gezicht ziet. Voordat ik met allemaal termen ga gooien en mensen daar hun conclusies uit treken en hun mening over hebben, zal ik proberen om een beeld te schetsen.

De bevalling was na een normale zwangerschap nogal uitzonderlijk te noemen. T6 bleef tot het laatste moment draaien en dwarsliggen (letterlijk), waar zelfs een uitwendige draaiing en inleiding geen verschil in maakte. Op het allerlaatste moment werd er na overleg met alle gynaecologen maar besloten tot een spoed keizersnede.
Blijkbaar was dit geval zo apart, dat er 3 jaar later, toen ik kwam voor controle van de zwangerschap van S3 werd gereageerd: "Oh! Bent u die mevrouw!", en laatst hoorde ik van een vriendin dat het bij opleiding van de vriend van haar broer als casus werd behandeld, omdat het eigenlijk nooit voorkomt!

Maar goed, T was een wakkere baby. Sliep vanaf dag 1 snachts door, en was de hele dag actief en alert. Zijn ontwikkeling verliep iets voor op de schema's, maar daar zagen we verder geen kwaad in.
Het cb (consultatiebureau) vond wel dat we hem moesten dwingen tot slapen smiddags, volgens de rust en regelmaat methode. Nou dat hebben we geweten. We hebben het een week volgehouden, waarbij uiteindelijk T (en mam dus ook niet) niet meer sliep (overdag en snachts niet) en al om 12 smiddags al zijn voedingen ophad...  na een week vonden we het dus wel welletjes, en binnen 1 dag zaten we weer op het oude ritme van overdag wakker en snachts lekker slapen.

Als nieuwe ouders vind je vaak alles van je kind vanzelfsprekend, omdat je geen vergelijkingsmateriaal hebt. Natuurlijk praat je wel eens met andere ouders, die het dan hebben over gezellig samen knuffelen of boekjes lezen, of n half uurtje lekker spelen op n dekentje. Dingen die voor ons heel vreemd waren. T was altijd actief bezig, waarbij de woonkamer er al snel uitzag alsof er n orkaan had gewoed. Ik was het ene aan het opruimen, en het volgende had hij al uitgehaald. Eens even stil zitten, samen op de bank of op een deken was er niet bij. Ergens vond ik dat wel jammer, maar ja, je hebt rustige kinderen en wat actievere kinderen, en wie weet kwam dat wel weer.

T6 was echt overal. Als je met hem ging wandelen, liep hij gewoon ergens heen. Ook als wij ons dan "verstopte", om te kijken of hij alsnog kwam, maakte dit niets uit. Hij was totaal niet bang, of onder de indruk van iets.
Een gesprek met iemand voeren, ging niet, want ik moest constant op T6 letten. Ik moest echt continue 2 handen, 2 benen en n mond ter beschikking hebben om hem tegen te houden, te pakken, op te vangen, of om de schade te herstellen. Even gezellig winkelen, naar de markt, ergens koffie drinken, of gewoon even ergens anders je aandacht bij hebben was niet te doen.
Ik had het hier ondertussen al eens met mijn huisarts over gehad, en zij had me een folder gegeven over het Team Vroegtijdige Indicatie van Mee. (Inmiddels bestaat dit niet meer), aangezien er eigenlijk pas vanaf 6 jaar een diagnose kan worden gesteld. Ik had het foldertje gelezen, maar vond het ook weer erg drastisch om meteen allerlei onderzoeken, psychologen en testen op T6 los te laten. Hij was tenslotte pas 3.
De beslissing dat er nu toch echt iets mee moest gebeuren, kwam wat mij betreft, toen ik met S3, op dat moment ongeveer 1 a 2 maanden oud, bij de huisarts moest zijn omdat ik iets wou navragen. Ik was in de spreekkamer alleen maar bezig met T6, hem in de gaten te houden en tegen te houden dat hij niet overal aanzat. Toen ik na het consult naar buiten liep, besefte ik dat ik totaal niets van wat de arts had verteld had meegekregen, en dat mijn volledige aandacht steeds alleen maar naar T6 uitging. "Dit klopt niet", dacht ik. "Andere mensen hebben ook meerdere kinderen, en die lukt het wel. Waarom gaat het dan met T6 niet. Dit ligt niet aan ons. Er is iets met hem! Het moet gewoon mogelijk zijn om met een peuter iets te doen, maar met hem gaat het niet."
Op dat moment had ik besloten dat ik er verder mee wou gaan. Ik had inmiddels in de gaten dat hij best pienter was, maar ik was bang dat hij door zijn gedrag op school e.d. in de problemen zou komen.
F was het met me eens, maar liet de beslissing ook redelijk aan mijn kant. Doordat hij vaak werkweken had van zo'n 60 uur, kwamen de kinderen grotendeels op mij neer. Niet dat hij niet betrokken was, maar hij kreeg veel dingen gewoon niet mee.

Nou... en dan kom je langzaam in de molen terecht... De molen die heeeeeel langzaam draait, door veel wachtlijsten en intaketijden. In juli 2010 gebeld met Mee, half september de formulieren ontvangen, eind oktober onderzoek, waarbij onder andere Xonar wordt opgestart voor thuisbegeleiding.
Xonar start in maart 2011 voor een half jaar, 1x per week, waarbij al in april wordt besloten dat er verder onderzoek nodig is, en wordt T6 in mei aangemeld bij Orbis GGZ. Dan volgt er in juli en augustus enkele gesprekken en n spelsessie met T6, waarbij er een diagnose "stoornis van de kinderleeftijd, niet anders omschreven" met woordelijke toelichting ADHD wordt gesteld, waar wij het als ouders zijnde niet volledig mee eens zijn. Er is meer, dan alleen ADHD. Doordat de rapportage een aantal zaken omschrijft waar wij het als ouders niet mee eens zijn, en wij het idee hebben dat de hoofdbehandelaar niet op dezelfde lijn zit als ons, vragen we om een andere hoofdbehandelaar, en daardoor ook een nieuw onderzoek.
Deze word ons in april 2012 toegewezen, waarna er in juli een nieuwe diagnose uitrolt: PDD-NOS met kenmerken van ADHD en daarnaast DCD. Ook wordt er afgesproken dat er met 6,5 jaar een nieuwe intelligentietest wordt afgenomen, omdat ook school en GGZ het opvalt dat T6 toch wel erg pienter is.
Uit het intelligentieonderzoek blijkt, wat ieder die met T6 werkt eigenlijk al vermoedde; T6 scoort 124 als IQ, met een verwerkings intelligentie van 136!
Buiten alle officiële onderzoeken is er dan ook nog de ergotherapie, de logopedie en de ouder cursus Autisme, die tussendoor nog worden gevolgd, en de Psychiatrische Intensieve Thuiszorg (voor praktische en ondersteunende zorg) die eigenlijk steeds doorloopt (tot nu toe).
Het wordt langzaam duidelijk dat de ADHD niet alleen voor onrust en drukte bij ons als ouders, en de leerkracht zorgt, maar vooral ook bij T6 zelf. Hij heeft er zelf last van, vind niet meer de rust om lekker te spelen, of bijv. te genieten van iets op tv. Ook het contact met vriendjes verloopt door zijn ADHD moeizaam... Voor ons als ouders staan we zomer 2012 voor een moeilijke beslissing. We zijn niet van de medicatie, vooral niet om een kind zomaar van alles toe te stoppen. Maar door bovenstaande zaken slaat voor ons toch al snel de balans door naar het negeren van onze eigen opvattingen en ons kind proberen zo goed mogelijk te helpen. We besluiten om de medicatie te proberen, om te kijken hoe T6 erop reageert, maar wel op voorwaarde dat de dosis zo laag mogelijk wordt gehouden, puur om de pieken eruit te halen, maar we willen wel nog steeds T6 zien, en niet n "zombie" als kind terug krijgen.
Nu, 1,5 jaar later, is er nog steeds de twijfel over wel of geen medicatie. En geloof me, als er een andere mogelijkheid was, zouden we dit zeker proberen. Maar het is een feit dat T6 met medicatie, beter kan concentreren , werken, leren, spelen en luisteren dan zonder. Dus dan is het voor ons nog steeds duidelijk wat het moet zijn, al is het om hem ook de rust te geven om dit alles te kunnen doen.

Al met al vraagt T6 heel wat zorg en aandacht. Meer dan een gemiddeld kind, volgens de deskundigen. Voor ons is het moeilijk te vergelijken, aangezien hij onze oudste is, en we dus eigenlijk niet beter weten.
Wel is het zo dat we (blijkbaar) al heel veel dingen hebben aangepast aan hem. We gebruiken al jaren bijna niet meer de woorden misschien, straks, of dadelijk. Ook worden afspraken of gebeurtenissen zo laat mogelijk aan hem verteld, pas als ze echt zeker zijn. We proberen zo consequent mogelijk met de regels om te gaan, buiten de spontane acties (die hij wel weer kan hebben). En na logeerpartijtjes of uitjes is het weer even bijkomen met nog iets meer structuur en duidelijkheid, omdat hij dan even helemaal uit zijn doen is. Verder is er veel overleg met school, Orbis GGZ, Ergo en wij als ouders, en wordt er door alle partijen goed nagedacht als er veranderingen bij hem merkbaar zijn, om te kijken waar het misschien door komt.

Ik weet dat er nu een aantal mensen zullen zijn die zeggen: "elk kind is wel ns druk!" of "die van mij kan ook slecht tegen veranderingen", en daar geef ik ze ook van harte gelijk in. Het is gewoon heel moeilijk om een kind of persoon te omschrijven waarbij je alle aspecten benoemd, zonder meteen 26 A4tjes vol te krijgen of te klinisch te gaan.
Daarbij is het gewoon zo dat degene die T6 wat beter kennen, weten wat we bedoelen als we zeggen dat T6 weer eens een moeilijkere periode heeft, of als hij slecht reageert op zijn medicatie. Die krijgen wat meer van hem mee, om te weten wanneer hij goed in zijn vel zit, of wanneer het wat minder gaat. En die mensen weten ook dat het af en toe verdomds veel energie kost als ouders zijnde, maar dat het op de goede momenten meer dan waard is en dat dan al die rotmomenten zo weer vergeten zijn! Want daar doe je alles voor. Voor die fijne genietmomenten waarbij je ziet dat je kind gelukkig is.

Labels

Dinsdag 18 februari is de dag dat de nieuwe Jeugdwet door de eerste kamer is aangenomen die op 1 januari 2015 in zal gaan. Dit betekend dat de zorg van de jeugd helemaal wordt ondergebracht bij de gemeente. In aanloop van deze wet, is er best veel commotie geweest over de gevolgen van deze wet. Veel ouders, jeugdpsychologen en andere deskundigen zijn bang dat er veel kinderen hierdoor niet de zorg gaan krijgen die ze nodig hebben. Andere mensen vinden dat er nu te snel wordt gediagnosticeerd en dat er te veel kinderen een stempel krijgen met bijvoorbeeld ADHD, als ze alleen maar even druk zijn. "Laat kinderen weer kind zijn" wordt er vaak gezegd.

Ik wil hier niet een hele discussie gaan voeren, of een pleidooi voor het een of ander. Daar heb ik de kennis en kunde niet voor vind ik. Maar wel merk ik dat ik de discussie "wel of geen labeltjes plakken" moeilijk vind en ik moet zeggen dat ik het heel dubbel vind allemaal. Ik weet niet of er te gemakkelijk labeltjes wordt geplakt in Nederland. Feit is wel dat de jeugd GGZ in Nederland best goed is, waardoor er veel onderzoek en kennis is. Hierdoor krijg je dan ook meer gediagnosticeerde kinderen. (Andersom stom gezegd, als je in een land nooit onderzoek doet naar griep, en er dus geen grieppatiënten bekend zijn, wil niet zeggen dat er geen griep bestaat in dat land).
Van de andere kant denk ik ook dat het (helaas) in ons land zo is, dat iedereen maar moet passen in de hokjes die men heeft ontworpen. Kinderen moeten ook maar passen in een hokje. Als je kijkt op school, waar alle leerlingen zoveel mogelijk moeten intrigeren op regulier onderwijs, daar staat 1 leerkracht voor een klas van gemiddeld 30 leerlingen. Die leerlingen hebben allemaal individuele aandacht nodig. De ene meer bij rekenen, de ander bij Taal. Het is natuurlijk voor te stellen dat er dan kinderen zijn, die moeite hebben met drukte in een klas. 30 leerlingen in een klas, is ook 30 knutselwerkje/tekeningen die ergens staan of hangen, 30 stoelen, 30 tafels, 30 kinderen die geluiden produceren, noem maar op. Niet iedereen kan zich immers even goed concentreren op die moeilijke, vervelende taak die voor je neus ligt. Alleen is het zo in de huidige maatschappij dat de druk wel hoger ligt. Kinderen moeten mee komen, en netjes in het gareel meedraaien. Op het moment dat dat niet zo is, zijn ze al snel dat vervelende drukke kind, of die moeilijke leerling. Terwijl het dus misschien aan iets heel anders ligt.

Ik denk dus dat als er wordt geroepen dat er geen labeltjes meer moet worden geplakt, dan moet dit naar de overheid worden gedaan, omdat ouders eigenlijk geen keus hebben. Ze moeten bijna wel, willen ze dat hun kind gewoon kan meedraaien in de maatschappij.
Mijn ervaring is, dat als kinderen een TERECHT label krijgen, dat er dan opeens veel meer begrip en geduld voor dat kind is. (Let wel. Ik heb het over terechte labels. Dus na verschillende observaties, onderzoeken door verschillende deskundigen. Niet zomaar even snel elk druk kind een ADHD-er noemen, en er maar medicatie in schuiven!) Want hij/zij heeft ergens "last" van, en daar moet je rekening mee houden.
Ik moet zeggen dat ook mijn ervaring is, dat dit meestal door leerkrachten niet zo is. Zij kijken naar hoe het kind is, en wat hij/zij nodig heeft, en hebben dat label niet nodig. Dat hebben ze vaak al eerder in de gaten, dan dat er een diagnose is. Maar ook zij hebben baat bij dat Label, omdat er dan opeens deuren open gaan, die normaal gesloten zijn.
Het zijn meestal de andere ouders, medeleerlingen, en andere omstanders die scheef kijken. Nu kun je wel zeggen,"niets van anderen aantrekken", maar bij kinderen werkt dat toch niet helemaal zo. Zij moeten/willen wel lekker kunnen spelen met klasgenoten en vriendjes, en lekker mee sporten of uitgenodigd worden voor een feestje. En dat zijn net de dingen die dan vaak spaak lopen.

Als een voorbeeld voor wat ik bedoel het volgende:

Stel je voor. Je wordt op je werk voorgesteld aan Persoon A, als je nieuwe collega.  Er wordt gevraagd om haar (of hem natuurlijk, maar ik zal het voor t gemak even bij haar houden) rond te leiden en alles te wijzen. Ze ziet er n beetje vreemd uit, draagt n oranje truitje op n paarse broek, met daaroverheen n rood vest. "Niet echt mijn kleurencombinatie" denk je, maar goed.
Je loopt met haar door t gebouw, sommige ruimtes bespreek je vanuit de deuropening, waarbij je dingen aanwijst. Andere ruimtes loop je door, waarbij je even stilstaat bij specifieke voorwerpen.
Je benoemt andere collega's die je ziet, even kort bij hun naam en functie, en wijst op enkele bijzonderheden in de inrichting. Persoon A loopt al die tijd met je mee, maar is buiten wat instemmend gemompel vrij stil. "Goh, zit ook niet veel pit in." Denk je nog.
Na n klein uurtje, wijs je persoon A haar nieuwe werkplek, waar ze zich ietswat verloren begint te installeren.  Je verteld haar waar ze jou kan vinden, mochten er vragen zijn, en gaat zelf ook weer aan t werk.
N tijdje later staat ze bij je aan je tafel/bureau waarbij ze heel onhandig n dierbare koffiemok omstoot, zodat de koffie over je bureau gutst, en de mok kapot op de grond valt. Ze verontschuldigd zich met n rood hoofd, terwijl jij geërgerd de paperassen op je bureau probeert veilig te stellen. Tot je grote ergernis ontdek je dat de schade enorm is, en dat je eigenlijk helemaal overnieuw moet beginnen.
Je vraagt haar, wat ze eigenlijk kwam doen, en ze vraagt je waar ze de perforator kan vinden.
Je kan je nog net inhouden als je ziet dat deze op n tafeltje naast haar bureau staat, waar ze is langs gekomen toen ze naar jou kwam. Ze mompelt een excuus, en schuifelt terug naar haar plek.
Met veel ergernis, ga je aan de slag om de schade van de gemorste koffie te herstellen, zo goed en zo kwaad als t kan.
Op t einde van de dag, word je apart genomen, en wordt je gevraagd, wat je van de nieuwe collega denkt. Je gooit al je frustraties eruit en begint te spuien; dat ze je werk heeft verknoeid, door er zo lomp koffie overheen te gooien, en dat ze je steeds kwam storen voor dingen die praktisch onder haar neus stonden. Ook heb je haar wel drie keer naar de toiletten en de pauzeruimte moeten brengen! "Volgens mij ziet n blind paard nog meer!" besluit je je frustratiewaterval.
Je leidinggevende zit er n beetje beduusd bij, en verteld je dan dat persoon A inderdaad slechtziend is, en dat hij dacht dat dit wel duidelijk was. Vandaar dat hij er niets over had gezegd.
Zou je, als je dit van te voren had geweten, persoon A anders benaderd hebben? Ja, ik denk ik wel. Zou je haar anders hebben rondgeleid? Zou je anders met haar zijn omgegaan, waarbij je rekening hield met haar kunnen maar ook haar onkunde. Zou je haar tenslotte anders hebben beoordeeld.
Ik denk dat je alles met n ja, zal beantwoorden. Als persoon A bij jou bekend was met het labeltje "slechtziend", dan was je aanpak, tolerantie en motivatie heel anders geweest.

Ik ben van mening dat het ook zo is met kinderen en hun "labeltjes". Zijn alle ADHD-ers gelijk? Nee, natuurlijk niet. Net zo min, als dat alle slechthorende, lichamelijk gehandicapten of slechtzienden gelijk zijn. De ene heeft andere vaardigheden, moeilijkheden, kunde en interesses als de ander. De ene kan dit, de ander dat. Ze blijven nog steeds gewoon zichzelf als persoon, alleen hebben ze een extra bijlage met extra informatie.
Moet je daarom alle ADHD-ers maar aan de Ritalin gooien en alle Autisten als "Rain man" zien? Nee, natuurlijk niet. Want niet iedereen met n visuele "kwaal" is blind. Sommige wel inderdaad, en zijn gebaat met een blindengeleidestok of een hond, anderen komen prima vooruit met n bril of lenzen.
Niet iedereen is gelijk, ieder is uniek met zijn of haar eigen mogelijkheden en dingen die lastiger zijn. Maar soms is het verdomds handig om die extra bijlage van iemand te weten. Vooral als je die persoon wilt helpen.

Dit is ook de reden dat wij bewust zijn gaan zoeken voor t labeltje van T6. Klinkt misschien heel krom, maar wij wilden gewoon dat hij n labeltje kreeg. Niet voor het label, maar omdat hij dan beter begrepen zou worden door de mensen die hem willen helpen. En tot nu toe kunnen we alleen maar zeggen dat het helpt. Mensen die met hem werken merken al snel, dat hun acties niet het gewenste effect hebben bij T6. Ze moeten een andere aanpak en visie gaan hanteren en het ook nog eens op een andere manier aanbieden. Hoe gemakkelijker is het dan voor deze helpers, als ze de bijlages erbij krijgen waardoor ze dit alles veel makkelijk kunnen bereiken. Dit scheelt zoveel frustratie, en negatieve ervaringen, en dan absoluut niet alleen voor de helper... nee... verplaats je eens in T6 of persoon A. Hoe fijn moet het zijn, als mensen eens rekening met jou houden, en je het niet steeds hoeft op te brengen om te leven naar verwachtingspatronen.

Ik denk dat we af moeten van het beeld, dat een label een hokje is, waar we iemand instoppen. 
Maar dat we juiste diagnoses moeten zien als een extra handleiding of bijlage bij een uniek persoon.

Oude Blogs van Hyves

Toen Hyves november afgelopen jaar er mee ophield, heb ik net zoals vele mijn foto's, krabbels, www's, en blogberichtjes gedownload.
En omdat ik nu hier toch er iets van ga proberen te maken (althans dat is mijn insteek op dit moment), leek het me wel passen, om deze oude blogs (waar toendertijd best veel reacties op waren) hier te herplaatsen.

Dus voor degene die denken "ouwe meuk, dat hoeft voor mij niet!" sla gerust dit bericht even over.
Voor degene die het wel ergens leuk vinden, heb ik hier de gekregen blog bestanden staan. Ik mis een gedeelte, dus blijkbaar is het niet helemaal goed gegaan met het veiligstellen en downloaden. Maar ik vind het zelf ergens wel leuk om te lezen, vooral als je je bedenkt dat ik toendertijd een burn-out had, en T toen al niet de makkelijkste was.
Ik heb er niet veel aan veranderd, alleen de "smilley's" van Hyves ertussen uit gehaald, en de namen ingekort tot de eerste letter. Verder staat het er gewoon zoals het toen ook geplaatst was.

2007-11-28 14:12:10   Bureau

Gisteren weer bij het bureau geweest... Het consultatie bureau wel te verstaan voor de 7 maanden check. Alles gaat natuurlijk prima. Ik ben nu al 72,5 cm groot, en weeg 9625 gram... Er was vandaag een andere mevrouw.. Niet A, die ik toch wel aardiger vind. Nu mocht ik nog eens niet spelen met haar. Ze stond er ook behoorlijk van te kijken dat ik gewoon al kan zitten! En dat ik op handen en voeten ga staan. Daar was ik toch al behoorlijk snel mee, vond ze. Ik zelf ben er nog niet zo blij mee, want ik kom nog steeds niet vooruit. Ik wordt dan altijd heel boos, als het me weer eens niet lukt. Maar dan geeft mamma me maar snel een kusje en zegt dat ik geduld moet hebben. Toch wordt je van al dat geoefen behoorlijk moe. Ik ga lekker even een middagdutje doen.
Tot de volgende keer!
T

2007-12-03 12:50:04   Sinterklaasfeest

Dat was leuk gisteren! Toen ik wakker werd van mijn middagdutje, stond er beneden al allerlei lekkers op de tafels.. Toen ik me dat net goed aan het bekijken was, stonden Opa en Oma al aan de deur, en kwamen C, R, Tm en Mk net aanrijden. Goh wat een drukte opeens! Mk had een hele rare muts op, met een geel wiebelding erop. Die vond ik toch leuk! Ik heb die rare muts zelf ook nog even opgehad, samen met nog een andere muts. Geen idee waarom, want naar buiten gingen we niet, en zo koud was het binnen ook niet.

Ondertussen was de andere oma van Tm en Mk ook al gekomen! Net toen ik me eigenlijk begon af te vragen wat die drukte had te betekenen, kwam er nog iemand aan de deur.. Een mevrouw die helemaal zwart was, met hele gekleurde kleren aan. En die had een hele grote doos bij zich. Nog groter dan de dozen die pappa altijd draagt! En toen kwamen pappa en opa met nog twee grote bruine zakken aan, vol met allemaal doosjes. Die doosjes waren allemaal gekleurd in andere kleurtjes met poppetjes en zo erop. Iedereen begon toen liedjes te zingen. Dat vond ik wel grappig. En toen zei die zwarte mevrouw (ik geloof dat ze Piet heette) dat we allemaal op de grond moesten gaan zitten, en dat we dan cadeautjes kregen. Nou geen idee wat dat zijn, maar ik vond het maar wat leuk. Ik kreeg zo'n gekleurd doosje voor me, en daar mocht ik aan gaan scheuren! En daaronder zat me toch iets leuks! Een blauw diertje dat heel snel beweegt met de handjes. Volgens mamma was dat een speeltje voor in bad. Nou ik wilde eigenlijk wel meteen daarmee gaan spelen, maar toen werd hij weg gepakt, en kreeg ik weer een ander doosje voor me. En zo ging dat een hele tijd door. Poe, na een tijdje had ik er toch wel honger van gekregen, en was ik blij dat mamma me ook nog even wat te eten gaf! Ondertussen kon ik alles eens goed bekijken vanuit de stoel, want Tm en Mk hadden ook al heel veel van die doosjes gekregen. En Z was ondertussen ook nog gekomen met Mh.
Na mijn fruithapje kreeg ik nog de hele grote doos waar mevrouw piet mee was binnengekomen. Die mocht ik ook uitpakken zoals Mk dat zei. Maar die doos was zo groot, dat ik er gewoon op kon zitten! Bij het uitpakken heeft mamma me maar even geholpen. Daar bleek een soort van autoding in te zitten. Ik kon er in ieder geval op zitten, en er zaten me toch wat kleurtjes en geluidjes op! Echt heel leuk!!!Ik heb er dan ook nog een hele tijd mee gespeeld, ook samen met Piet. Toen begon iedereen weer te zingen, en ging Piet naar huis. Ik was toen ook behoorlijk moe, en was blij dat pappa me toen lekker naar mijn bedje bracht waar ik dan ook meteen in slaap viel. Vandaag heb ik al lekker met al die nieuwe speeltjes gespeeld. Ik heb echt heel veel gekregen; een speeltje voor in bad, een hondje met wielentjes aan z'n voetjes, allemaal lettertjes waarvan mamma zegt dat dat mijn naam is, een toren van ringen, dat autoding waar je op kunt zitten, twee boekjes, een knuffeltje dat heel hard snurkt, centjes in een zakje, en een letter om te eten. Volgens mamma en pappa was dat nu dus Sinterklaas. Ik weet nog niet precies wat het allemaal betekend (ze hadden het de hele tijd over Piet (die mevrouw) en niet over Klaas...), maar ik vond het in ieder geval heel leuk!!!
Dikke pakkerd, T
P.s. Iedereen heeft heel veel foto's gemaakt, en mamma zegt dat jullie er ook wel een paar te zien krijgen.

2007-12-04 21:53:53   badje

Zo! Vandaag had mamma weer wat nieuws voor me. Toen we na het eten en nog even spelen naar boven gingen, dacht ik eerst dat we gewoon het gebruikelijke ritueel van verschonen, pyjama aan en naar bed gingen afdraaien. Ik verzette me hier dan ook tegen, want echt zo heel erg moe was ik nog niet. Maar nadat mamma me had uitgekleed tot aan mn rompertje, zette ze me op de grond om even wat te spelen. Ondertussen hoorde ik haar wel rommelen, maar ik was te druk bezig om er echt op te letten. Opeens tilde ze me op, en nadat ze me helemaal had uitgekleed, en vluchtig wat had schoongemaakt, tilde ze me weer op en liepen we naar de badkamer. "O, gaan we douchen" dacht ik nog. Groot was dan ook de verbazing, toen ik opeens in een heel lekker warm badje gleed. Dat hadden we allang niet meer gedaan! Mamma vond dat niet meer zo prettig, omdat ik niet meer in mijn badje paste. Maar nu ik goed kan zitten, kan ik ook zittend in het badje spelen. En dat gingen we nu dus doen. Ik vond het eerst even vreemd, moest er echt weer even aan wennen, maar na 2 minuutjes had ik in de gaten dat ik zo wel heel leuk kan spetteren! Daar heb ik dan ook goed gebruik van gemaakt, en mamma en de badkamer eens even goed nat gespetterd! Ook heb ik leuk met de eendjes, pinguïn en dolfijn gespeeld. Na een tijdje (minstens 20 minuutjes) had ik het langzaam weer gezien in het bad. Ik was helemaal rood en verrimpeld! Mamma heeft me toen lekker afgedroogd, ingesmeerd en de pyjama aangedaan. Toen ik daarna in mijn bedje werd gelegd, ben ik meteen in slaap gevallen! Wat was dat even lekker zeg! Liefs T  p.s. Of zou mamma het misschien ook een beetje gedaan hebben, omdat pappa nog niet terug was van zijn werk, en ik hierdoor zijn nachtkusje niet zo zou missen????

2007-12-20 17:45:37   knutselen..

Sssttt... Vandaag hebben mamma en ik iets geknutseld voor de verjaardag van pappa en C. Ik vond het wel heel leuk om te doen, maar ook heel moeilijk! Ik ben er in ieder geval goed moe van geworden.. Ik kan niet zeggen wat we hebben gemaakt, maar ik hoop wel dat ze het leuk vinden. (volgens mamma zal dat heus wel.). Nu moet ik proberen om morgen op tijd wakker te worden, anders is pappa dadelijk al naar het werk en kan ik hem 'savonds als het weer donker is pas wensen.... Ik ga mijn best doen!!!
Groetjes T

2008-01-02 11:56:03   Mijn eerste kerst..

We hebben toch een paar leuke dagen gehad! Volgens mamma is dat kerstmis.. Ik weet niet wat dat inhoudt, maar ik vind al die lichtjes en lampjes overal toch maar wat leuk! En die grote planten die opeens bij iedereen in de kamer staan, met allemaal gekleurde dingetjes erin, wat wil ik daar graag aan snaaien en graaien!!! De leuke dagen kwamen vlak na pappa's verjaardag. Vanaf die dag bleef het eigenlijk leuk, doordat pappa opeens wel erg veel daagjes achter elkaar thuis was! Wat een feest! Eerst waren er twee daagjes, die we wel vaker hebben als pappa niet hoeft te werken. Geloof dat mamma en pappa dat weekend noemen (wat een raar woord eigenlijk). Maar de dag daarna was ook nog heel leuk! Eerst ging ik toen naar C, R, Tm en Mk toe. Daar ben ik even gebleven, terwijl mamma en pappa nog snel een paar boodschappen gingen doen. Toen we naar de winkels gingen wandelen, heeft Tm me geduwd. Daarna hebben we nog even leuk gespeeld in de kamer. Ik vond het zo leuk, dat ik helemaal niet wilde gaan slapen. Toen ik later met pappa en mamma weer naar huis ging, kwamen Mh en Z langs. Ze hadden nog een cadeautje voor me! Ik heb mijn eerste echte schoenen gekregen! Echte Nike's! Heel stoer. Ik heb ook al best grote voetjes hoor! Maat 19,5. Ook hadden ze nog een ander cadeautje, het was een heel stoer trainingspak van Nike, maar dat was me al iets te klein... Daarna hebben we lekker gegeten, want pappa had iets heel lekkers gemaakt! En daarna mocht ik nog lekker even in bad spetteren. Toen was ik zo moe van alles, dat ik lekker ben gaan slapen. 'sAvonds werd ik wakker van een heel raar geluid. Volgens pappa waren dat de kerkklokken... Ik wilde er even niet meer van slapen, dus mocht ik nog eventjes mee naar beneden waar ik nog even met mamma en pappa heb geknuffeld en naar de tv heb gekeken. Daarna ging ik weer lekker naar bedje, en heb ik weer heerlijk geslapen. De dag daarna was pappa weer thuis! Toen ik wakker werd, mocht ik nog even in het grote bed, waar we nog lekker even gespeeld en gestoeid hebben met z'n allen (Onze honden Macky en Murphy deden ook mee!). Ook heb ik nog een klein cadeautje gekregen van B en S, een speciale kerstbal waar ik er nu drie van heb! Na mijn middagdutje gingen we naar Opa en Oma. Mh, C, R, Tm en Mk waren ook daar. Het was dus best druk, maar wel heel gezellig! Er werd een hele grote tafel gedekt, en we gingen met z'n alle aan tafel koken! Dat was raar, maar ik heb wel heel veel lekkere dingetjes gegeten. Het begon met de beroemde (volgens pappa dan) kippensoep van opa, en daarna heb ik nog allemaal dingetjes van iedereen mogen proeven; perzik, ananas, salade, en nog veel meer! Van al die drukte en nieuwe dingen werd ik toch wel een beetje moe. Gelukkig mocht ik even bij opa en oma slapen. Wel niet al te lang, want ik wilde niets missen! Toen ik wakker werd, was iedereen er nog, maar waren ze wel eindelijk uitgekookt aan tafel. Er kwamen toen nog meer lekkere dingetjes op tafel, waar ik ook een beetje van mocht proeven. Brrr wat was dat koud, dat was raar! Mk en pappa hebben nog een spelletje gespeeld, wat ik leuk vond om naar te kijken. En ik heb nog lekker even met iedereen geknuffeld. Toen was het dan toch tijd om naar huis te gaan. Volgens pappa en mamma was het ook al heel laat, en eigenlijk al lang bedtijd voor me. Maar omdat ik nog eventjes lief bij opa en oma had geslapen, was het voor deze keer niet zo heel erg. De volgende dag was pappa weer thuis! Weer hebben we lekker nog even gespeeld in het grote bed, voordat we naar beneden gingen. We hebben de hele dag lekker thuis gespeeld. Ik heb pappa en mamma ook nog even laten zien wat voor grote knul ik al ben, door aan de handen van pappa (of mamma) te stappen! Netjes eerst het ene voetje, en dan het andere. Knap he!!! De dag daarna moest pappa weer jammer genoeg werken. Maar het waren wel een paar hele leuke dagen!
Liefs T

2008-01-02 12:06:15   Oud op nieuw... Gisteren was me toch een vreemde dag! De hele dag waren er allerlei geluiden buiten... Ik kon er de hele dag niet van slapen! En ik was me toch moe! Maar elke keer als ik in bedje lag, en net in slaap viel, hoorde ik weer een hard geluid buiten en schrok ik weer wakker. Mamma en pappa dachten daarom dat ik vannacht ook wel wakker zou worden. Maar ik was zo moe van de hele dag niet slapen, dat ik lekker heb doorgeslapen tot 'smorgens vroeg! We zijn na mijn middagdutje even naar omi geweest. Daar waren ook nog ome J, en W en H... Ik vond het leuk om omi weer te zien. Omi vond me ook al erg groot en sterk worden. Ze kon me bijna niet meer vasthouden! Daarna nog even naar opa en oma. Hier deed iedereen ook al zo raar.. Ze gaven elkaar een handje en 3 kusjes en zeiden "gelukkig nieuwjaar!" Ik vond het maar raar, maar heb toch ook maar even geknuffeld met opa en oma. Omdat ik toch wel weer erg moe begon te worden, zijn pappa en mamma weer snel naar huis gegaan. Toen nog even lekker eten (pappa had weer iets lekkers gemaakt), en daarna kwamen S en B nog eventjes langs om een spelletje te spelen met pappa en mamma. Maar eerst heb ik voordat ik lekker naar bedje ging, nog even op de grond gespeeld met S. Liefs T

2008-02-06 15:43:33   Carnaval!

Wat een paar rare dagen waren het weer... Het begon een paar dagen geleden. Toen ik wakker werd van mijn middagdutje waren papa en mama een beetje vreemd aan het doen. Nadat ik gewoon een schone luier aan had gekregen kreeg ik niet alleen mijn normale kleren weer aan, maar ook er nog een raar pakje overheen. Toen ik daarna in de spiegel keek, zag ik er toch wel heel grappig uit! Ik leek een beetje op mijn knuffelberen! Papa en Mama noemde me opeens ook "T-beer". Ik vond het echt leuk en heb een hele tijd lachend naar mezelf gekeken.

Toen ik uitgekeken was, gingen we weg. Ik dacht eerst nog dat we lekker gingen wandelen, want ik werd goed ingepakt, zodat ik het lekker warm had, maar de honden gingen niet mee. Op straat zagen we op een gegeven moment heel veel mensen. Sommige zagen er ook een beetje gek uit. Ook zagen we C, R, Tm en Mk staan. Tm en Mk waren ook raar aan. We gingen in een lange rij naast elkaar staan, en toen kwam er allemaal muziek langs en vooral kinderen die er ook raar uitzagen.Ik vond het heel leuk, en was steeds weer aan het kijken naar het volgende dat aankwam. Toen alles voorbij was, zijn we weer naar huis gegaan. Ik was er maar wat moe van geworden. Een paar dagen later was het weer zo'n dag. Bijna allemaal hetzelfde, alleen kwamen er nu ook hele grote auto's langs met muziek en mensen erop, en waren opa en oma er ook bij om mee te kijken. Tm was er niet bij, maar dat was omdat hij ergens tussen al die mensen langsliep. Ook waren C en R nu ook verkleed. Verder had Opa een raar ding op zijn hoofd dat best lekker smaakte! De dag erna ben ik met papa en mama weer naar zo'n "optocht" gaan kijken, maar dit was maar een korte. Maar wel ook heel leuk, want ik kreeg allemaal oranje ballen die je kunt eten van de mensen. Volgens Papa en mama was dit allemaal carnaval... Ik weet niet wat daar allemaal bij hoort, maar mijn pakje en die stoet van mensen en muziek vond ik wel heel leuk! 
Alaaf! T

2008-02-27 16:15:49   Snotter....

Hallo Allemaal, Snif Voor het eerst in mijn leven ben ik ziek! Nou, niet meteen doodziek.. maar ik ben verkouden (althans zo noemen mamma en de dokter het). Ik moest gisteren toch al even langs de dokter voor mijn ogen, oren en zo.. en toen heb ik ook meteen een raar dingetje gekregen voor mijn neus. Dat doet mamma dan voorzichtig in mijn neus en dan komt er opeens een pufje uit. Dat voelt raar! Gisteren begon ik me al niet zo lekker te voelen. Ik moest heel vaak hatsjoeën (niezen of gezondheid noemt mamma dat, geloof ik) en dan had ik opeens mijn hele mond en kin nat met spul uit mijn neus! Vannacht heb ik er maar slecht van geslapen. Ik moet nu adem halen door mijn mond, en dat gaat zo moeilijk als je ook graag (omdat je je niet zo lekker voelt) op een tutje wilt zuigen... Verder maak ik nu allemaal rare geluidjes.. ze lijken een beetje op het gesnurk van pappa, maar dan natuurlijk niet zo hard. Al met al, is het moeilijk slapen 'snachts. Vandaag ben ik ook al helemaal uit mijn doen. Mamma probeert me een beetje te troosten met lekkere hapjes en drankjes, dat vind ik wel fijn. Ook vind ik het wel fijn om nu gewoon lekker bij iemand te zitten, in plaats van de hele tijd rond te kruipen en te spelen. Maar slapen wil ik niet vandaag! Dat doe ik vannacht wel weer na een lekker warm bad! Nou, ik ga met mamma nog even een boekje lezen en wat drinken...  Tot de volgende keer! Hatsjoe!
 Liefs Tygo

2008-06-09 22:25:07   Omi Jarig (^) 2 maart 2008

Vandaag kreeg ik m’n nette nieuwe kleren aan, want we gaan op bezoek bij Omi. Omi is vandaag jarig,

ze wordt al 85 jaar! Omi is de oma van mama. Na mijn middagdutje zijn we er naar toe gegaan. Het was er best druk met allemaal oudooms en oudtantes van mij (dus de tantes en ooms van mama). Ik vond het wel leuk, want ik heb ook wel leuk gespeeld, met oma, en ome Hb, ome J en met Ri. Er zijn ook heel veel foto’s gemaakt, want Ru had het fotoding van mama en papa vast. Ik vond het heel leuk om met iedereen even te spelen! Omi, proficiat met uw verjaardag! Volgend jaar ben ik er weer bij, hopelijk u ook!

2008-06-09 22:33:03    Pasen 23 maart 2008

Vanmorgen was het anders dan anders met opstaan… Normaal als ik wakker wordt, mag ik soms nog even bij papa en mama in bed, of gaan we ons meteen aankleden. Maar vandaag gingen we met z’n allen naar beneden in de pyama. Mama zei dat ik eitjes moest gaan zoeken, wat ik wel raar vind, want normaal staan ze ook gewoon in de kast in de keuken. Maar ze wees naar het plantje op de tafel. Dat was raar, daar zat gewoon een raar dingetje in! Ik keek nog eens naar mama, wat deed dat daar? Mama zei dat ik het kon pakken. Het bleek een chocolade eitje te zijn in een gekleurd papiertje!!! Mama hielp me met open maken, zodat ik het al lekker kon opeten. Mmmm dat was nog eens een lekker ontbijt!!! Toen ik het eitje op had, moest ik nog meer gaan zoeken van mama. Gelukkig hielpen mama en papa me om alle eitjes overal te vinden. Ze lagen in de plantjes, tussen mijn speelgoed, in de bench, echt overal! Behalve eitjes vond ik ook nog grotere chocolade figuurtjes. Toen alles gevonden was, gingen we weer terug naar boven, om te wassen en aan te kleden. Dat was ook wel nodig, want mijn hele pyama zat onder de chocolade!
Dan op naar opa en oma. Omdat oma eigenlijk zaterdags jarig was, gingen we vandaag met z’n allen bij opa en oma brood eten. Al noemen de grote mensen dat anders, bruggen of zo iets. Ik snap niet helemaal wat ze er mee bedoelen, maar ik geloof dat het gewoon pas laat ontbijten is…. Bij opa en oma aangekomen, gaven we eerst een cadeautje aan oma. We hadden stiekem een foto laten maken met Tm, Mk, Z en mij. Die hebben we aan oma gegeven voor haar verjaardag. Daarna gingen we dan (eindelijk) eten. Nadat ik nog eventjes had gespeeld met Tm. Mk en Z, werd ik toch wel een beetje moe van alles. Gelukkig kon ik eventjes een middagdutje doen. Na het dutje gingen we weer weg bij opa en oma, op bezoek bij oma en opa in Geleen. Hier mocht ik ook nog eens gaan zoeken naar chocolade beestjes. Hier bleven we ook nog eten, mmm lekker. Na het eten ging ik lekker bij oma in bad, en daarna lekker logeren!
Liefs T 

2008-06-09 23:07:42    T 1 jaar!!!!! 20 april 2008

Vanmorgen waren papa en mama aan het zingen toen ik wakker werd. Ik mocht nog even bij hun in bed, waar ik cadeautjes kreeg om uit te pakken! Na het wassen en aankleden gingen we Macky en Murphy uitlaten. Papa had allemaal ballonnen aan mijn wagen gemaakt! Dat was leuk! Ook had ik de hele dag een slabbertje om, niet omdat ik zo knoei en anders mijn kleren vies maak, maar omdat daarop staat “Hiep hiep hoera, ik ben jarig!” Daarna hebben we ontbeten en wat gespeeld. Ik ben een beetje op tijd gaan slapen, want na mijn middagdutje zou allemaal bezoek komen; opa en oma O, C, R, Tm, Mk, Mh en Z, B en S, R en S, wat later nog Opa L en na het eten D, S, M en A, Oma en Opa G en R en S nog eventjes.
Toen iedereen er was, moest ik opeens in mijn stoel zitten. Toen begon iedereen te zingen en kwam mama aan met een groot bord met een taart erop. Ook stond daar een kaarsje op te branden. Ik mocht van mama al lekker wat taart met mijn handjes eten. Daarna kreeg iedereen een stukje (ik ook) en gingen we met z’n allen van de taart smullen. Ook heb ik heel veel cadeautjes gekregen; een logeertas, kleren, voetbal, lego, k-swiss schoenen, een glijbaan, zwembroek, stapel bekers, zelfgemaakt schilderijtje, pantoffels, geld, een mooie stoeptekening, en nog veel meer! Ook hebben heel veel mensen aan me gedacht, door kaartjes of berichtjes te sturen. Heel leuk allemaal! Ik kan niet wachten totdat ik weer jarig ben!
Liefs T1

2008-06-09 23:08:30   Vakantie!!! 16 tot en met 19 mei 2008

Ik heb me nu toch weer iets beleefd! We zijn met z’n allen uit logeren geweest! Het begon eerder deze week al. Eerst ben ik een nachtje bij opa en oma blijven slapen! Dat was wel heel leuk, vooral in bad! (Opa had hier ook nog leuke foto’s gemaakt, maar die heeft mama nog niet gezien!) Toen heb ik nog een nachtje thuis geslapen, maar dat was een beetje raar, want heel veel spulletjes waren weg, en er stonden een aantal tassen overal. De volgende morgen werd ik al vroeg wakker. Papa en mama waren ook al wakker. Na het wassen en aankleden ging papa heel veel spulletjes in de auto stoppen. Mama en ik gingen even wandelen met Macky en Murphy. Toch vond ik het een beetje raar allemaal, er was iets anders maar ik wist nog niet wat. Toen gingen we met z’n allen in de auto. We gingen heel ver!!! Na een tijdje begon ik toch wel honger te krijgen. Gelukkig stopte de auto toen, en mocht ik even uit het stoeltje. We waren op een vreemde plek met heel veel auto’s en grote auto’s. Het rare was ook dat S en R er ook waren! En er was een soort van winkeltje. Dat vond ik wel leuk, daar was een soort van koude muur met allemaal flesjes erin. En die kon ik leuk allemaal omgooien! Al geloof ik niet dat mama dat zo leuk vond, want echt lang mocht ik er niet mee spelen! We gingen weer terug naar de auto. Eventjes wat eten en drinken en toen weer in het stoeltje! Ik vond het eigenlijk niet meer zo leuk in de auto, maar gelukkig had ik allemaal blokjes in de buurt waar ik mee kon spelen. Weer heel lang en heel ver! Ik had er nu toch echt genoeg van. Ik werd er gewoon moe van! Heel eventjes dan maar slapen…. En toen ik wakker werd…. Stonden we stil op een plein. We mochten eindelijk uit de auto en volgens papa en mama waren we er nu.. Maar waar??? We gingen een stukje wandelen en ik zag allemaal huisjes en een heel groot bad. Dat bad was zo groot dat ik het einde niet kon zien. Volgens papa was dat een groot meer. (het Grevelingenmeer). Ik vond het prima, als ik er maar niet alleen in hoefde! We gingen ook bij een van de huisjes naar binnen. Ik vond het er wel mooi, er was ook een rare trap en een hele grote tuin. Al onze spulletjes uit de auto kwamen ook in het huis. Er werd als eerste mijn bedje klaargemaakt, want ik was nog steeds moe van al dat gerij. Toen ik wakker werd van mijn dutje, waren al onze spulletjes in het huisje. Ook was er speelgoed van mij, en speeltjes van Macky en Murphy. Volgens papa en mama zouden we hier nu een paar daagjes gaan logeren. We hebben die paar daagjes heel veel gedaan. Natuurlijk hebben we gespeeld, gewandeld en gezwommen. Maar ook zijn we nog naar een ander groot water gegaan, met heel veel zand erbij. Ook lagen er in dat zand allemaal rare harde dingetjes, die wel een beetje vies smaakten! Ik vond het wel leuk bij dat andere water. Macky en Murphy vonden het ook heel leuk, al vond Murphy het water eerst heel vies smaken! Ik heb ook nog met m’n voeten in het water gestaan met papa en mama. Dat was wel grappig! Jammer genoeg moesten we na een paar daagjes alweer naar huis. Ik was zo moe van alles, dat ik lekker lang in de auto heb geslapen, en toen ik wakker werd waren we al bijna thuis. Ik vond het wel heel leuk! Hopelijk gaan we nog eens een keertje! 

2008-06-13 21:50:25   Dierentuin...

Vandaag was me toch leuk!!! Omdat mamma bloed brengt had ze kaartjes gekregen voor de dierentuin. Pappa had daarom vandaag vrij en toen zijn we met ons drietjes naar het Gaiapark geweest! Ik heb heel veel dieren gezien, eekhoorntjes, eendjes, kleine en grote vogeltjes, schapen, varkens, koeien maar ook grote en kleine aapjes en drie hele grote poezen. Verder nog beesten met een hele lange nek, grote grijze met een punt op de neus, hele snelle kleine beestjes die een beetje lijken op dat beestje bij Tm & Mk, rare geitjes en hertjes en paardjes. Eerst hebben we rondgelopen en verschillende diertjes gezien. Daarna gingen we naar sommige diertjes terug, om te kijken hoe ze gaan eten. Ik ben ook een tijdje door pappa en mama gedragen en daar waren allemaal kleine aapjes om ons heen. Ze gingen heel snel door de bomen toen een mevrouw ze eten gaf. Dat vond ik echt heel leuk om naar te kijken. Overal waar je keek zag je aapjes! Toen we weer naar buiten liepen was ik wel wat moe geworden, dus heb ik even lekker gedut in de wagen, terwijl papa en mama nog verder liepen door het park. Niet dat ik nu alles gemist heb hoor, want papa en mama waren zo lief om toen ik wakker werd nog eens langs de leukste diertjes te lopen! Ook vlogen er hele grote vogels die ik bijna kon pakken! Ook zijn we lekker gaan eten, waar de grote nekbeesten ons konden aankijken.

Als laatste nog eens eventjes langs de grote poezen. Die zaten achter een raam. Ik wilde ze graag aaien, maar mama zei dat dat niet ging, omdat ze niet zo lief waren. Eigenlijk geloof ik dat niet, want ze zagen er echt heel lief uit! Als allerlaatste kwamen we langs een groot beest, waar ik bovenop heb gezeten, terwijl papa een foto maakte. Toen zijn we naar huis gegaan, waar ik na nog eventjes te spelen, in bad ben gegaan en naar bed. Ik heb bijna de hele dag in de wagen gezeten, maar toch ben ik heel moe, en heb ik het heel leuk gehad! Nu ga ik dus maar lekker slapen en dromen van alle beestjes die ik heb gezien! Welterusten! Liefs T1

2008-06-20 16:49:26   Verstoppen...

Psssst.. ik heb een nieuw spelletje. Af en toe doe ik allerlei spulletjes heel goed verstoppen voor papa en mama. Zoals bijvoorbeeld mijn sokken achter de verwarming, speeltjes door het kattendeurtje, papiertjes onder de deur door, fietsensleutels in de parasol-standaard en nog veel meer! Mama en papa zijn al heel wat spulletjes kwijt geraakt, die ze pas na lang zoeken terug vinden. Hihi. En sommige dingetjes hebben ze nog steeds niet gevonden! Maar ik zeg lekker toch niet waar ze zijn!
 Liefs T1

2008-07-02 17:55:47   Omi....

Het gaat niet goed met omi.... (de oma van mamma). Ik ben vandaag met mamma heel eventjes bij haar geweest in het ziekenhuis. Volgens mamma is ze heel erg ziek. Ik weet niet precies wat mamma bedoeld, maar mamma had het er over dat omi misschien binnenkort weggaat... 

2008-07-31 20:55:07   Spetteren...

Hallo Allemaal! 
Vandaag was me toch een leuke dag! Mama heeft al de hele week vrij, en papa is de hele week al vroeg thuis, das natuurlijk al heel leuk. Maar vandaag was het helemaal leuk! Ik heb eerst lekker uitgeslapen, wel tot 9.45 uur! Dat had mama helemaal niet gedacht, (omdat ik gisteren al vrij vroeg in bedje lag) maar ze vond het wel fijn, zodat ze alvast allerlei spulletjes kon pakken. Toen ik wakker werd, was mama nog steeds allerlei spulletjes aan het pakken. Ook smeerde ze iets op me, voordat ze me aankleedde. Heel raar weer allemaal, maar ondertussen ben ik er wel achter dat raar meestal wel heel leuk is! Toen we allebei de kleren aanhadden, zijn we Macky en Murphy gaan uitlaten. De buurkinderen waren ook allemaal buiten, dus dat was wel weer even heel leuk! Toen we terug in de tuin kwamen, zag ik dat de fiets al klaar stond! Ha, fietsen! Dat vind ik leuk! Mama had een hele grote tas bij zich, en we kwamen ook nog langs de eendjes. Opeens hoorde ik allemaal kindjes achter een heg roepen. Die hadden plezier! Volgens mama gingen wij daar ook heen, spannend! We kwamen bij een grote stoep waar heel veel auto's en fietsen stonden. Ik mocht zelf mijn emmertje met eendje dragen, maar dat vond ik nog best moeilijk. Ik zag ook zoveel interessante dingen! Ik zag in de verte water en heel veel mensen! Maar toen gingen we naar binnen. Mama zei dat we even langs de kassa moesten, maar dat vind ik helemaal niet leuk! Ik wilde naar het water! Gelukkig pakte mama me toen even op, en toen liepen we door een gang en kwamen we ook bij het water!! Heel veel mensen waren in het bad! Ook S en D en N en A. (Die laatste twee kon ik nog niet goed, maar nu vind ik ze wel heel aardig hoor!). We gingen naar het gras (maar ik wilde naar het water!!!) waar mama de tas neerzette en er allemaal grote doeken uithaalde. Ook begon ze aan me te trekken om me kleren weer uit te doen (ik had ze net aan, en wil naar het water!!!). Toen, hèhè, gingen we eindelijk naar het water.. Wat was dat leuk zeg! Er was een heel groot bad waar ik in kon kruipen door het water en met een glijbaan, en er was een groot bad dat heel diep was, daar kon D net staan, en er was nog een heel groot bad dat nog veel dieper was! En overal kon je lekker spetteren en spelen!!! Mama had ook een raar ding bij zich, daar moest ik dan inzitten dan zat dat helemaal om me heen. Maar dat vond ik helemaal niet leuk! Dan kon ik niet lekker bewegen. Ook had ik rare dingetjes aan mn armen, dat waren net kussentjes om op te liggen, hihi. Na wat gespetterd te hebben, gingen we lekker een broodje eten. Ik kreeg van iedereen een hapje, lief hè. Toen kwamen C met Tm en Mk ook opeens bij ons zitten. Nog meer vriendjes om mee te spetteren! En na nog eens spetteren, toen ik eigenlijk al een beetje moe werd, kwam papa opeens ook! Ik was eigenlijk best moe, maar vond het allemaal veel te leuk om er iets van te missen. Ik heb dus gewoon maar even lekker bij papa zitten uitrusten, om daarna ook lekker met papa te gaan zwemmen. Z was er ook opeens nog eventjes! Mama en papa hadden ook nog een heel leuk spelletje. Ze deden eerst tellen, en toen ging ik eerst heel hoog, en daarna opeens plons in het water. Dat was zo leuk, dat ik maar alvast begon te tellen, zodat ze het nog eens deden! Het was heel heel leuk allemaal, met heel veel leuke vriendjes en vriendinnetjes! We zijn heel lang in het zwembad (want zo heet het volgens papa en mama) gebleven. Ik werd toch wel al een beetje moe hoor, en kreeg ook honger. We zijn weer op de fiets naar huis gegaan, en daar hebben we frietjes gegeten. Daarna nog even in bad (alweer!) en naar bed. Toen papa 2 minuutjes later nog even welterusten kwam zeggen, was ik al diep in slaap.... Lekker dromen over water en spetteren!
Tot de volgende keer!
Liefs T1

2009-09-17 16:52:41   School

Hallo Allemaal!

Het is al weer n hele tijd geleden dat ik jullie heb verteld wat ik allemaal meemaak. Niet dat ik niets meer heb meegemaakt hoor, maar eerder dat ik het veel te druk had, om het jullie allemaal te vertellen. Maar vandaag was toch wel heel bijzonder, en mamma en pappa zijn ook heel trots op me, dat ik het jullie ook wilde vertellen. Ik ben vandaag namelijk naar school geweest! Vandaag mocht ik dan eindelijk gaan. Ik wilde al heel lang, maar volgens mamma moest ik steeds wachten tot na de zomer. En toen ze dan vorige week had gehoord dat ik vandaag mocht beginnen, kon ik helemaal niet meer wachten. Ik vond het heel moeilijk om te begrijpen wanneer ik nu mocht gaan. Dus hadden pappa en mamma bedacht dat ik elke avond als ik ging slapen een sterretje mocht doorstrepen. En als de sterretjes op waren, mocht ik de dag erna naar school. Vanmorgen werd ik wat later wakker dan normaal. Ik was gistermiddag echt niet moe om te gaan slapen, en gisteravond was ik weer heel bang voor de draak. Dus ik was vanmorgen nog moe, en heb wat langer geslapen.
Toen ik om 7.45 uur wakker werd, ging ik eerst naar mamma toe. In het grote bed hebben we toen even geknuffeld en verteld. Mamma zei toen dat we even naar de sterretjes moesten gaan kijken. Nou, en toen zag ik dus dat alle sterretjes op waren! En dat ik nu naar school mocht! Ik vond het even raar, omdat het niet donker was. Ik dacht dat ik in het donker naar school moest, maar volgens mamma ging ik lekker bijna meteen als ik wakker werd! Mamma heeft toen n lekker boterhammetje gemaakt, maar ik had bijna geen honger! Wel heb ik lekkere momomel gedronken zodat ik een hele bruine mond had! Mamma heeft me toen de kleren aangedaan, en winnie en Poohbeer in mijn rugzak gestopt. Maar ik vond het ergens toch n beetje eng, dus wilde ik Winnie graag vast hebben op de fiets. We zijn toen op de fiets naar school gegaan. Het was niet zo heel ver. Toen mamma me van de fiets afhielp, rende ik al snel naar de glijbaan die ik zag. Dat is leuk! Allemaal speelgoed in de tuin. Winnie moest maar even alleen spelen, want ik had het al veel te druk. Mamma heeft Winnie toen weer in de rugzak gestopt en de tas samen met de tassen van de andere kindjes op de plank gezet. Samen hebben we toen in het gangetje onze jas uitgedaan, en toen moesten we heel eventjes wachten totdat de juf de deur opendeed. Ik riep al eens door de deur, omdat ik de juffen al hoorde. En toen de deur openging, rende ik als eerste snel naar binnen. De juf was helemaal verbaasd! Maar ik had de grote auto al gezien, en ging lekker rondrijden! Mamma en de juffen hebben toen nog even gepraat, en mamma moest ook nog even schrijven. Ondertussen heb ik alle garages al verkend en het winkeltje al gevonden. Toen werd er een liedje opgezet en mamma zei dat ze naar huis ging, en dat ik nog lekker mocht blijven spelen. Nou, dat vond ik helemaal niet erg! Ik heb snel mamma n kus gegeven, en toen ging ik weer snel verder spelen. Na het spelen gingen we bij elkaar zitten in de kring. Dat vond ik maar raar, ik vond het moeilijk om te blijven zitten, want ik wilde graag verder spelen! Gelukkig mocht dat al snel weer. We hebben ook nog even wat fruit gegeten; ik heb n appel, n banaan en appelesien gehad!

Daarna gingen we buiten spelen. Ik heb met de tractor gespeeld, en ook nog getekeld op de tractor! Dat was leuk! Na n tijdje gingen we weer naar binnen in de kring zitten. Dat vond ik weer heel moeilijk, want er waren nog heel veel dingen waar ik niet mee gespeeld had! Maar toen mocht ik samen met de juf de deur open maken, en stond mamma daar! (Mamma en de juffen hebben nog even gepraat, waarbij de juffen vertelde dat ik al flink op dingen geklommen had, en dat ze me n paar keer hebben moeten zeggen dat dat niet mocht. Mamma zei toen dat ik thuis ook graag overal op deed klimmen en zo graag met alles speelde.) Mamma zei toen dat we naar huis moesten, maar ik wilde helemaal niet naar huis, ik wilde nog verder spelen! Ik heb toen nog heel veel ijsjes voor mamma gemaakt, en nog met de garage gespeeld, en met de auto, maar toen kwam de juf en die zei ook dat ik naar huis moest. Nou, dan maar snel naar huis, zodat ik weer snel terug kon! Maar toen ik thuis n lekker broodje had gegeten en wat had gedronken, mocht ik van mamma niet terug naar school. Volgens mamma moest ik nu weer n paar nachtjes slapen voordat ik weer terug mocht. Eigenlijk vind ik dat niet leuk, ik ga het liefste meteen weer terug, maar dat gaat niet volgens mamma. Dus hebben we daarvoor in de plaats met pappa gebeld om te vertellen wat ik allemaal heb gedaan op school. Zo en nu ga ik snel even slapen, zodat ik snel weer naar school kan!
Tot de volgende keer!
Liefs T1

2010-01-07 14:55:36   Frustraties  

Bij het opruimen van de kerstspullen, stuit ik weer op de jaarlijkse frustratie; het opruimen van de lampjes! Waarom is het toch zo, dat een simpel klusje zoals bijvoorbeeld de kerstspullen opruimen (dozen omlaag halen, ballen erin, verlichting erin, boom kamer uit, en klaar), door kleine dingen zo'n grote irritatieklus kunnen worden. Neem nu die lampjes. Sinds enkele jaren koop je ze in de winkel in n doosje met zo'n "handig" plastic opbergrekje erbij. Fijn, denk je nog. Dan zitten ze volgend jaar niet in de knoop! Maar je vergeet erbij, dat je op het moment dat je gaat opruimen, ook al die lampjes weer in dat doosje moet zien te krijgen. Nu zijn die lampjes meestal nog niet het probleem. je begint de eerste erin te klikken en volgt dan gewoon het snoer. Maar dan! Dan komt nog n meter snoer, met stekker, dat ook zo plat mogelijk binnen het formaat van het doosje op dat rekje moet komen! En dat lukt mij dus nooit! Althans, niet in de eerste tig keer dat ik het probeer!!! GRRRR Nu is F hier dus heel simpel in. Hij gaat dit nog eens niet proberen! Hij maakt gewoon zijn eigen systeem van het opbergen van de lampjes (zonder doosje uiteraard), en stopt ze bij de rest van de kerstspullen. Met het gevolg dus dat ik het jaar erop, weer uren zit te klooien om die lampjes uit elkaar te halen! Met dat vooruitzicht, zucht ik dan maar weer eens diep, en ga maar weer eens zitten om die lampjes toch netjes in dat doosje te krijgen. Zodat volgend jaar de kerst in ieder geval vredig kan beginnen. Als iemand dit herkend en hier n oplossing voor heeft, hoor ik het graag! Al is het alvast voor de frustraties van volgend jaar!

2010-01-20 11:40:35    Lente!

De lente komt eraan!!! Ik weet het, de meeste verklaren mij nu voor gek, want of ze denken, "ja, tuurlijk, uiteindelijk wordt altijd wel weer lente!" OF ze denken: "lente?Man het is nog midden in de winter! Duurt nog wel eventjes voordat de lente echt begint!" Maar geloof me, de lente zit er aan te komen, de natuur begint te ontwaken. Hoe ik aan die wijsheid kom? Sneezy (kat) heeft zijn eerste muisjes van het jaar al weer naar binnen gebracht... En dat is elk jaar weer de voorbode van de lente! Dus voor alle aan winterdepressie-lijdende mensen: Hou nog even vol, de lente staat voor de deur!!!!