Vriendschap

"Je hebt iemand nodig, stil en oprecht..."

Vriendschap is iets moois.. Je kunt dingen delen, samen lachen, samen huilen. Leuke momenten om te delen, maar ook verdrietige momenten waardoor deze wat minder zwaar zijn...
Als volwassenen heb je wel een paar vrienden om je heen. Je weet waar je met wat terecht kunt. Maar als het echt moet, kun je bij ze allemaal snachts om 3:00 uur op de stoep staan.

Maar hoe doe je dat.. hoe wordt je vrienden? Als volwassenen is het best simpel.. je hebt iets gemeen, praat hierover, het klikt, deelt wat leuke momenten, en tadaa! Een nieuwe vriendschap is geboren.. (Natuurlijk is dit wel een hele simpele weergave, maar je snapt wat ik bedoel).

Als kind zijnde moet het nog simpeler zijn... Je speelt even samen, dat is leuk, je speelt nog wat meer, en je bent beste vrienden voor het leven... Zo zou het moeten zijn. Bij S5 werkt het zo ook wel. Hij heeft een aantal vriendjes en vriendinnetjes waar hij regelmatig mee afspreekt. Natuurlijk zijn er wel eens strubbelingen, kleine ruzietjes, maar dat hoort natuurlijk ook wel bij de leeftijd. En die zijn er nooit voor lang.

Maar T8 heeft er meer moeite mee. Een paar jaar geleden, was er allemaal niets aan de hand, ging allemaal prima. Beetje hetzelfde als dat het nu bij S5 gaat. Diverse speelafspraakjes, redelijk vast kliekje van jongens en meiden waarmee hij speelde.. Maar ergens dit jaar is hier verandering in gekomen. Het afspreken lukt hem niet meer zo goed. Hij focust te veel op maar 1 a 2 jongens, die dan niet kunnen/al hebben afgesproken/of geen zin hebben, wat natuurlijk kan. T8 kan hier echter niet goed mee omgaan "niemand vind mij leuk!" "niemand wil met mij afspreken!". Ik heb het hier wel eens met de juf over gehad een tijdje terug. Juf heeft het er toen ook over gehad in de klas, dat hij het moeilijk vond om af te spreken en wie wel eens met hem wilde spelen na school. Prompt kwamen er diverse afspraakjes de weken erop. Van kinderen waar hij vaker mee speelde maar ook van kinderen waar hij nog niet eerder mee had gespeeld. Was heel leuk voor hem! Maar natuurlijk verwaterde dit weer, en na een paar weken was het weer het oude liedje...

Ergens lag het ook niet alleen aan hem... Het is natuurlijk niet leuk, als de kinderen waar je wel nog een paar keer mee hebt gespeeld (voor jou dus de enige), een feestje geven, waar al die andere leuke kinderen naar toe gaan, maar jij wordt niet uitgenodigd. Dat doet pijn. Niet alleen bij hem, maar ook bij mij als moeder zijnde, die dan ziet hoe verdrietig en teleurgesteld je kind is.
Maar ja, je kunt kinderen en/of ouders natuurlijk moeilijk dwingen om jouw kind uit te nodigen op feestjes. Misschien is het een keuze van de kinderen geweest? Misschien van de ouders? Misschien was er geen plek meer? Kan van alles zijn, en maakt natuurlijk ook niet uit.
Wel ben ik weer naar de juf geweest, met de vraag, hoe T8 het sociaal gezien in de klas doet. Was het iets dat alleen buiten school speelde, of viel hij op school ook buiten de boot? De juf herkende hier niets in, T8 lag goed in de groep, werd bijna altijd wel als een van de eerste gekozen met bijv. gym. Ook bij tweetallen vormen in de klas, bleef hij nooit als laatste over. Kortom, op school (structuur situatie) was er niets te herkennen. 

Maar bij vrije situaties wel. Nu speelt T8 ook niet altijd leuk samen. Hij heeft zijn idee over het spel, en wil dit ook vaak opdringen aan anderen. Dit is natuurlijk niet leuk, en langzaam hebben de kinderen een leeftijd dat ze dit niet pikken, en daardoor liever niet met hem spelen. Ik heb hem hier al vaker op gewezen, en ook bij proberen te helpen, maar het is natuurlijk toch een lastig iets om zo om te draaien. "maar zo vind ik het leuk! Moet ik dan gaan spelen, wat ik niet leuk vind?"
Ook had hij eerst een vriendje waar hij heel veel mee samen speelde, maar ze zijn nu een beetje uit elkaar gegroeid. T8 ziet dit niet zo, en blijft gefocust op dit vriendje, waardoor hij al die andere leuke kinderen niet echt ziet.

Dat T8 echt niet volledig buiten de boot valt, merkte ik ook wel de laatste tijd, met het mooie weer. De deurbel bleef gaan; "Kan T8 komen spelen?" "Is T8 thuis" "Wanneer is T8 er weer?" En allemaal andere kinderen. Soms had ik er op een uur wel 8 verschillende kinderen aan de deur. En allemaal voor T8. Dus het manneke is nog niet verloren ;) 

Nu alleen nog leren hoe dat gaat; samen spelen, nieuwe vriendjes maken en vriendschappen behouden..  Maar met een beetje hulp, gaan we ervoor!