Updateblog "operatie Plaswekker"

Dinsdag 24 maart:
"Operatie bedplassen" van start.... Spannend! Ben benieuwd....


woensdag 25 maart:
Update nacht 1: 
Wekker niet afgegaan, bed kletsnat....

Volume stond hard, maar misschien iets misgegaan toen we bij de sensor t klepje dicht hebben gedaan na t batterij verwisselen. Vanavond poging 2


Donderdag 26 maart:
Update nacht 2:
Gisteravond de wekker nagekeken en getest. Blijkbaar was er iets misgegaan bij t dichtdoen van t klepje nadat we de batterij hadden verwisseld dinsdagavond, maar nu deed hij t gewoon weer.

Vol goede moed en toch wel wat spanning ging hij naar bed met broekje en medicatie.
En ja hoor. Om 0:30 en om 5:15 ging de wekker af. T jochie stond meteen naast z'n bed, wekkertje uit, even plassen, wassen, schoon ondergoed aan, ondertussen deed ik t bed verschonen (want n hoeslaken is niet echt makkelijk voor zo'n knulletje) en dan weer lekker naar bed.
Ik moet zeggen dat hij ondanks de nachtelijke onderbrekingen er goed de moed inhield: "gaat beter dan gister he mam!" maar ook bewust was van wat ee gaande was: "sorry mama dat ik jou nou steeds wakker maak met mn wekker". "Is niet erg schat, hoort erbij. Straks kun je zonder wekker en zonder luier, en daar doen we t voor." <3

De oefening is nu echt n feit. Nu wordt t volhouden (en even afzien) ;)

Vrijdag 27 maart:

Update nacht 3:
Gisteravond naar bed zonder medicatie en met plasbroekje. In eerste instantie zonder luier eroverheen, want dat zag hij niet zo zitten.
Het eerste alarm ging al 'vroeg' af, om 23:20 uur. Dit was ergens wel fijn, omdat papa het nu ook eens meekreeg. Ik merkte wel dat t enthousiasme en euforische nu minder was, en t (na 1dag al) meer was van "laat me slapen". Toch, ondanks dat, werd t riedeltje netjes afgewerkt door hem. Nadat wij t bed hadden verschoond en hij z'n nieuwe broekje aanhad, toch besloten om n luier er over heen aan te trekken, ook omdat ik ergens bang was dat er misschien nog wel 2x zouden komen deze nacht.
Dit bleek niet t geval. Om 5:45 ging t alarm de 2de keer af. Ik lag best diep te slapen, en moest even n paar secondes schakelen. T manneke had volgens mij n beetje t zelfde probleem, want hij deed de handelingen redelijk slaapdronken en ik moest hem herinneren aan t wassen en schoon ondergoed aantrekken.
T enige probleem wat ik merk, is dat als hij zo vroeg wakker wordt, hij dan geneigd is om wakker te willen blijven, ipv nog even n uurtje (of 2) verder te slapen. Ik denk dat dat zijn nachtrust niet echt ten goede komt. Maar ns afwachten hoe laat t morgen wordt...


Zaterdag 28 maart
Update nacht 4:
Gisteravond is t jochie wat later naar bed gegaan (het was tenslotte vrijdagavond) en zonder medicatie. Het viel me (te laat) op dat toen ik hem naar boven stuurde, hij z'n drinken weer ns niet had aangeraakt. Dit gebeurd heel vaak bij hem, dat hij gewoon niet drinkt, omdat hij t vergeet, ondanks dat t voor z'n neus staat.

De wekker ging om 2:20 uur af. Tegen de tijd dat ik op z'n kamer kwam, was hij al op en had de sensor er al afgehaald. Ik moet hem echt n groot compliment geven wat dat betreft, want hij reageert altijd perfect erop.
Plassen (het was echt een flinke plas), verschonen, broekje uitwassen, nieuw broekje aan en weer naar bed.
Bij t inslapen bedacht ik me of we de sensor wel weer op t nieuwe broekje hadden gedaan, maar ik was eigenlijk al te ver aan t slapen om er goed over na te denken of op te reageren.
Vanmorgen om 7:15 opgestaan, en de sensor was idd blijkbaar vergeten in de slaperigheid. Maar t broekje was nog droog!! Voelt toch als n kleine overwinning, dat we maar een keer hebben geplast, ipv 2 keer. Zijn we op de goede weg?

Zondag 29 maart
Update nacht 5:
Zaterdagavond was de voorstellingsmis van de communicanten, Hierdoor gingen de jongens later naar bed, en hebben ze ook later gedronken dan gebruikelijk.
Al met al is hij met sensor, zonder medicatie lekker gaan slapen. Om 23:20 uur ging het alarm al af. 'T menneke was nog half in slaap, kreeg de sensor niet af, en kon zich t codewoord (om te checken of hij wakker was) nauwelijks herinneren. Na het plassen nog heel veel moeite moeten doen om hem weer aan te kleden, waarna hij weer t bed in kroop.
's Morgens hebben we (voor de verandering) uitgeslapen. Bij t wakker worden bleek dat hij flink nat was. Waren we de sensor savonds vergeten????

Maandag 30 maart:

Update nacht 6:
'sAvonds kwamen ze beide maar heel moeilijk in slaap. Sowieso natuurlijk ook door dat uurtje tijdsverschil, maar zelfs dan schoot t maar niet op. Hij kwam ook regelmatig naar beneden, omdat de wekker afging, zonder dat hij had geplast (door het gewoel de sensors dubbel gaan zitten??), of omdat hij moest plassen. Hierbij gaf hij ook aan, dat hij eigenlijk t hele gedoe moe was. Hij wilde niet steeds snachts op staan om te moeten plassen, maar hij wilde gewoon kunnen doorslapen. Uitgelegd dat dit echt alleen maar in het begin is, omdat zijn lijfje eraan moet wennen. Als dat was gebeurd, hoefde hij alleen nog maar te plassen voor het naar bed gaan, en bij het wakker worden s morgens. Dit stelde hem wel wat gerust.
Om half 12 uiteindelijk voor de laatste keer gaan plassen (hij moest weer n plas, t was bij navraag maar n beetje). Uitgelegd dat hij ook niet bij elk klein beetje plas moest gaan plassen, want dan zou zijn blaas niet leren om een grote plas op te houden. Omdat hij nog steeds niet sliep, en aangaf ook niet te kunnen slapen, mocht hij bij ons in bed. Ik was wel bezorgd of dan de wekker wel zou afgaan, maar aangezien de wekker ook was afgegaan op t moment dat hij savonds bij ons beneden was, dachten we dat het wel zou gaan.
De hele nacht geen wekker gehoord.
En vanmorgen vertelde hij me heel trots, dat hij geen enkel druppeltje had geplast vannacht! grin-emoticon
Het begin is er, denk ik dan maar.... Het was maar n kort nachtje voor hem, maar dan nog....


Dinsdag 31 maart
Update nacht 7:
In slaap komen ging weer moeilijk voor t mannetje. Om 22:00 uur sliep hij nog niet, en hij heeft toen beneden een beker warme melk gedronken. Daarna ging het gelukkig beter met inslapen. Om 3:20 uur ging de wekker af (had hij wel nog geplast savonds met al die keren opstaan???), plassen, schone onderbroek aan, en hup weer lekker dat bedje in. Vanmorgen toen ik net onder de douche uitkwam, en de jongens nog niet wakker, hoorde ik de wekker weer afgaan. Hij reageerde prima zelf, en sprong maar meteen er achter aan in de douche. Beter minder nachtje qua vooruitgang dus, maar wel gewoon een goed nachtje gereageerd. We gaan weer voor de volgende nacht. 


Woensdag 1 april:
Update Nacht 8:
Helaas geen 1 april-grap, maar de batterijen van de ontvanger waren blijkbaar erg leeg. (ja, dan gaat er n lampje branden, maar we hadden gehoopt/gedacht dat hij het misschien nog 1 nacht zou volhouden).
Bij het wakker worden smorgens, was dus helaas alles nat....


Donderdag 2 april:
Update nacht 9:
Batterijen vervangen, met een exemplaar uit de weegschaal. Tja, je moet wat, als je geen kans hebt gehad om nieuwe te halen in de winkel ;)
Hij is moe van alle nachtelijke onderbrekingen, en heeft er langzaam genoeg van, merk ik. Maar toch gaat elke avond zonder morren dat speciale broekje aan, en wil hij er toch weer voor gaan. Het frappante is misschien nog wel, dat de juf op school hem opvallend vrolijk en opgewekt vindt de laatste weken. Wat slaapgebrek met iemand kan doen..... haha.
Vannacht was het om 4:15 uur prijs. Meneer staat elke keer al netjes naast zn bed, de sensor te verwijderen en het alarm uit te zetten, als ik de slaapkamer op kom. Wat dat betreft had ik nooit gedacht dat hij zo makkelijk wakker zou worden van het alarm, terwijl hij zo elke keer best vast slaapt. Heel fijn is het ook, dat de andere schavuit elke nacht gewoon lekker blijft doorslapen en er niet van wakker wordt. Vannacht was eigenlijk de eerste keer dat hij zich even meldde terwijl wij met ons nachtelijke ritueel bezig waren. Echt veel was het niet. "je moet hem uitzetten", kwam er uit, waarna hij zich omdraaide en verder sliep.
Wij voltooide het ritueel verder zonder onderbrekingen, en gingen weer lekker verder slapen. Het schijnt nu zich steeds te beperken tot 1 keer per nacht, dus dat is nog redelijk te doen.


Vrijdag 3 april:
Update nacht 10
Het inslaap komen wilde weer niet lukken. Uiteindelijk belandde hij bij mij in bed. Ik had hem nog gezegd, dat hij nog even moest gaan plassen, bij het omlopen, maar daar wilde hij niets van weten.
 Ik was wel even aan het denken of het signaal dit wel zou halen.. Vooral toen ik smorgens wakker werd, hem nog naast me zag slapen, en ik me realiseerde dat ik de hele nacht geen wekker had gehoord. Maar het bleek heel anders in elkaar te zitten. Meneer was nog helemaal droog smorgens! En dat zonder het extra plassen savonds!!! Super trots!!! Hij was zelf ook helemaal verbouwereerd en trots! En extra leuk, was dat papa er ook bij was, en het dus meteen allemaal meekreeg.


Zaterdag 4 april:
Update nacht 11
En alweer een avond, waarbij meneer nog wakker was, toen ik naar bed ging. Deze keer wel al behoorlijk slaapdronken, dus het zal niet lang geduurd hebben, dat hij toch in slaap viel.
Zelf wakker gelegen van 4 tot half 6, eigenlijk half half op de wekker aan het wachten, die maar niet kwam.
Toen ik vervolgens smorgens weer wakker werd, was het stil in huis. Blijkbaar was meneer al opgestaan, en had zelfs z'n kleren aan aangetrokken. Het speciale broekje lag op een stoel, droog :D Dat is dus al 2 nachten op een rij dat er helemaal geen wekker is afgegaan, er niet savonds extra is geplast, en smorgens alles kurkdroog is :D:D:D We hebben een mijlpaal behaald, het was geen toeval gisteren. 

nachtelijk plassen

Kinderen doen alles op hun eigen tijd. Je kunt ze niet dwingen tot iets dat jij graag wilt dat ze leren of kunnen, dat doen ze pas als zij er aan toe zijn.
Dat weet je als ouder zijnde. Betekend niet dat je het er altijd even mee eens bent, maar je kunt er weinig aan veranderen, dus moet je je er maar bij neerleggen. Want op het moment dat je iets wilt opdringen, gooien ze de kont tegen de krib, en kun je er helemaal naar fluiten. Beste is dus gewoon alles rustig op zijn beloop laten, dan gaat het vaak nog het snelste.

Zo ook het zindelijk zijn s nachts. Dat is hier in huis nog niet helemaal het geval. Ze hebben beide een periode gehad, dat het een hele tijd (echt een aantal maanden) goed ging, maar dan gaat het toch weer mis. In eerste instantie denk je nog, "ach, n ongelukje", "drukke tijd van het jaar", of iets in die trant. Maar na een poosje blijkt dan toch dat je wat het zindelijk snachts zijn betreft, je weer terug bij af bent.
Zo heeft de oudste eigenlijk elke nacht wel een flinke volle luier. We hebben hier ook echt al van alles geprobeerd, om hem te helpen om er van af te komen; savonds niet meer te veel laten drinken, goed wakker maken als wij naar bed gaan om even te plassen, onderbroekjes in de luier, stickers oid om visueel te maken als hij droog was, belonen, zelf het bed laten verschonen, noem maar op. Het hielp allemaal niets, maar hierbij had ik ook het idee dat de motivatie bij hem nog ver te zoeken was. Het laatste jaar, kwamen er echter steeds vaker signalen dat hij het zelf langzaam niet meer zo leuk vond. De luier "stiekem" aandoen bij een oppas, omdat hij zich er toch wel voor schaamt, verdrietig zijn als zijn jongere broertje wel droog is, tot zelfs de uitspraak: "ik wil geen stomme luier!". Dat was voor mij het signaal om er iets aan te gaan doen. Samen met hem, meteen een afspraak gemaakt bij de huisarts, samen met hem naar de huisarts waar we samen hebben besloten dat we het gaan proberen met een plaswekker en tabletjes die zouden moeten zorgen voor minder urine productie snachts. Samen een plaswekker opgehaald, en ook heel goed doorgelopen hoe we het allemaal nu moeten gaan doen.
Afgelopen dinsdag was dan de eerste nacht met wekker. En omdat ik merk dat er toch wel veel mensen betrokken zijn, bij dit hele proces, ga ik het ook maar allemaal in een blogvorm neerzetten. Voor al die mensen die door dezelfde periode gaan. En om het taboe een beetje te doorbreken. Want er zijn er echt heel veel kinderen die met 7 jaar of ouder nog niet zindelijk zijn snachts.

Het zijn de kleine dingen

In 2000 kwam de film, "Pay it Forward" uit, waarin een jongetje van zijn maatschappijleerkracht de opdracht krijgt om iets te bedenken om de wereld te verbeteren. Hij bedenkt het plan, dat iedereen iets goeds moet doen voor 3 mensen, die dan op hun beurt dit ook weer moeten doen bij 3 anderen, die dit dan ook weer moeten doen bij 3 mensen, enzovoorts. In de film staat dit in eerste instantie niet aan, maar uiteindelijk wordt het een groot succes, en veranderd dit de wereld van het jongetje.

Een paar jaar geleden ging iets soortgelijks rond op sociaal media (en ik geloof dat ik het vorig jaar, en dit jaar ook weer heb gezien). Mensen hadden een status, waarbij er voor de eerste die reageerden, iets leuks werd gedaan, ergens in de rest van het jaar.

Ook is er de #zwerfie. Een twitteractie, waarbij iedereen elke dag 1 stuk zwerfvuil moet opruimen, en dit door middel van een foto en een hashtag #zwerfie, kenbaar maakt op sociaal media, om zo anderen ook te motiveren.

En zo zullen er nog wel heel veel andere ideeën zijn, die allemaal op hetzelfde neerkomen. Kleine beetjes kunnen de wereld verbeteren, als je je er maar aan houdt, en anderen het ook doen.
Michael Jackson had dit ook al heel snel in de gaten, als ik zijn tekst bekijk van "man in de mirrow" :
'If you want to be the world a beter place, take a look at yourself  and make that change'.

Ik geloof hier eigenlijk wel in. Ik ben echt geen heilige, absoluut niet. Maar probeer me wel altijd in anderen te verplaatsen en hen op een of andere manier te helpen, hoe ik kan. Door vrijwilligerswerk bij kvw, of op school, door n luisterend oor of soms een lief berichtje, of door ze welkom te laten voelen in ons huis, en zo zijn er nog tig andere dingen.
Natuurlijk lukt dit echt niet elke dag. Maar ik geloof wel, dat we het redelijk goed doen.
En gelukkig sta ik hierin niet alleen.  Als ik na ga wat anderen allemaal voor mij of ons doen, ben ik heel dankbaar dat ik deze mensen ken. En dan gaat het over de meest uiteenlopende zaken; een luisterend oor of een gesprek waarbij je even je ergernis kunt spuien, kinderen die lekker even ergens kunnen gaan logeren, gezellige uitstapjes, gezellige avondjes, mensen die meehelpen met de zwemlessen van T6, mensen die meedenken en helpen met vervoer, mensen die vragen als ze merken dat je het druk hebt, of ze je kunnen helpen.. Te veel om op te noemen eigenlijk. En bij al die kleine dingen sta je niet altijd stil, maar eigenlijk ben ik er wel super dankbaar voor. En je zegt ook wel 'dank je wel', maar of de boodschap ook echt zo overkomt, als dat je meent??

En toch... in deze wereld, waarin mensen steeds meer vervreemden van elkaar, ondanks social media. In deze wereld, waarin je wekelijks wel opschrikt van een of ander naar nieuwsbericht, is het dan niet aan ons om deze wereld waar we allemaal zo over klagen, toch zelf proberen te veranderen? Met kleine dingetjes. n helpende hand, lief berichtje, het hoeft vaak niet groot te zijn. Wie goed doet, goed ontmoet.
Hoe vaak is het wel niet zo, dat als je op straat glimlacht naar een volslagen vreemde, dat deze dan ook terug glimlacht. Probeer het maar eens. Het kan bijna niet anders, dan dat je een glimlach terug krijgt.