Voorbereiding

Vrijdagavond, ongeveer 20:00 uur.... Jongens zijn nog even een filmpje aan het kijken en ik zit met een grote mok thee met honing aan de keukentafel. Even een adempauze, en wat dingen van me afschrijven. De laatste dagen hebben we ons allemaal voornamelijk voorbereid op wat komen gaat. Voorbereid door spullen klaar te leggen, informatie te zoeken en de benodigde dingen aan te schaffen, maar misschien nog wel meer voorbereid door veel praten, uitleg geven, afspraken te maken en nog meer praten en uitleg geven.

Het is namelijk zover... na bijna 3,5 jaar moet S5 weer geopereerd worden aan zijn Hypospadie. Nee, ga het nu niet googlelen, want je ziet de meest verschrikkelijke foto's en leest de meest verschrikkelijke verhalen! (En toch, zodra je zegt "niet doen", doet de meerderheid het toch snel even :) haha).
Maar goed, hij moet dus opnieuw geopereerd. Een operatie die er sinds april 2012 aan zat te komen.
Hij is namelijk al 2 keer eerder geopereerd aan zijn hypospadie. Ik zal even een korte samenvatting geven. De eerste keer was hij net een jaartje oud. Helaas is er na de operatie een complicatie opgetreden, waardoor hij met anderhalf dus opnieuw een tweedelige operatie zou ondergaan. Bij de eerste fase is er wangslijmvlies ingebracht zodat ze hier een paar maanden later, met fase 2 een nieuwe plasbuis van kunnen vormen.
Helaas bleek bij de laatste controle dat zijn lichaam al het extra weefsel had opgenomen en er daardoor geen extra weefsel meer over was, om uberhaubt te beginnen met fase 2.
Nu volgt dus 3,5 jaar later een nieuwe poging. Volgende week starten ze met fase 1, waarbij er dus weer extra wangslijmvlies wordt "getransplanteerd", en er achter een aantal maanden, ongeveer februari een nieuwe operatie volgt om hier een mooie plasbuis van te vormen.

Bij operatie 1 en 2 was S respectievelijk 1 en 1,5 jaar oud. Snapte er overal niet zo veel van, en kreeg er ook niet zo heel veel echt bewust van mee. Althans, hij kreeg het natuurlijk wel mee, maar heeft er geen blijvende herinneringen aan.
Nu is hij echter een pienter ventje van 5, en zijn grote broer is 8. Een hele andere situatie dus wat dat betreft, en dat vraagt ook een hele andere voorbereiding. En dat is dus waar we nu al een hele tijd mee bezig zijn.
We zijn samen bij de anesthesist geweest, zijn al gaan kijken op de kinderafdeling, oude foto's gekeken van de eerdere opnames, verteld wat hij kan verwachten en nog meer dingen. Toevallig kwam er laatst ook afleveringen van het Klokhuis voorbij over Narcose en Pijn, dus die kwamen wel heel goed uit. Voor T8 hebben we daarnaast hem al heel veel duidelijkheid gegeven door de precieze dagindelingen en wie hem komt opvangen met hem te bespreken en ook op te hangen, en de normale dingen zo veel mogelijk te laten doorgaan.
Ik heb wel het idee dat het succes heeft. In plaats van zenuwachtig en angstig te zijn, kan S5 niet wachten en telt hij de dagen af, totdat hij eindelijk naar het ziekenhuis mag. T8 is ook wat berustender, al kan hij opeens nog wel erg emotioneel reageren. Maar goed, dat is ook geen probleem, en mag natuurlijk ook best. School weet er ook van, en zullen hem de komende dagen ook wat extra ruimte, begeleiding en steun geven hierin.

Dus dan is het nu afwachten.... Dit weekend tassen pakken, en nog even van elkaar genieten. Maandagmiddag mogen we ons melden op de afdeling, en dinsdag zal dan voor ons een hele lange dag worden, als S5 wordt geopereerd. (Niets zo verschrikkelijks als wachten terwijl je kind wordt geopereerd!)
En daarna komt dan de moeilijkste opgave voor S5, om zich gedurende een week nauwelijks te bewegen, en alleen maar in bed op zijn rug te blijven liggen. En voor ons duimen, dat het deze keer wel allemaal goed gaat verlopen, en deze operatie het juiste resultaat geeft.
Gaat een bijzonder raar weekje worden. Zwaar en emotioneel. Maar we steunen en helpen S5 er door heen, en we staan niet alleen. Dat helpt! :)