In 2000 kwam de film, "Pay it Forward" uit, waarin een jongetje van zijn maatschappijleerkracht de opdracht krijgt om iets te bedenken om de wereld te verbeteren. Hij bedenkt het plan, dat iedereen iets goeds moet doen voor 3 mensen, die dan op hun beurt dit ook weer moeten doen bij 3 anderen, die dit dan ook weer moeten doen bij 3 mensen, enzovoorts. In de film staat dit in eerste instantie niet aan, maar uiteindelijk wordt het een groot succes, en veranderd dit de wereld van het jongetje.
Een paar jaar geleden ging iets soortgelijks rond op sociaal media (en ik geloof dat ik het vorig jaar, en dit jaar ook weer heb gezien). Mensen hadden een status, waarbij er voor de eerste die reageerden, iets leuks werd gedaan, ergens in de rest van het jaar.
Ook is er de #zwerfie. Een twitteractie, waarbij iedereen elke dag 1 stuk zwerfvuil moet opruimen, en dit door middel van een foto en een hashtag #zwerfie, kenbaar maakt op sociaal media, om zo anderen ook te motiveren.
En zo zullen er nog wel heel veel andere ideeën zijn, die allemaal op hetzelfde neerkomen. Kleine beetjes kunnen de wereld verbeteren, als je je er maar aan houdt, en anderen het ook doen.
Michael Jackson had dit ook al heel snel in de gaten, als ik zijn tekst bekijk van "man in de mirrow" :
'If you want to be the world a beter place, take a look at yourself and make that change'.
Ik geloof hier eigenlijk wel in. Ik ben echt geen heilige, absoluut niet. Maar probeer me wel altijd in anderen te verplaatsen en hen op een of andere manier te helpen, hoe ik kan. Door vrijwilligerswerk bij kvw, of op school, door n luisterend oor of soms een lief berichtje, of door ze welkom te laten voelen in ons huis, en zo zijn er nog tig andere dingen.
Natuurlijk lukt dit echt niet elke dag. Maar ik geloof wel, dat we het redelijk goed doen.
En gelukkig sta ik hierin niet alleen. Als ik na ga wat anderen allemaal voor mij of ons doen, ben ik heel dankbaar dat ik deze mensen ken. En dan gaat het over de meest uiteenlopende zaken; een luisterend oor of een gesprek waarbij je even je ergernis kunt spuien, kinderen die lekker even ergens kunnen gaan logeren, gezellige uitstapjes, gezellige avondjes, mensen die meehelpen met de zwemlessen van T6, mensen die meedenken en helpen met vervoer, mensen die vragen als ze merken dat je het druk hebt, of ze je kunnen helpen.. Te veel om op te noemen eigenlijk. En bij al die kleine dingen sta je niet altijd stil, maar eigenlijk ben ik er wel super dankbaar voor. En je zegt ook wel 'dank je wel', maar of de boodschap ook echt zo overkomt, als dat je meent??
En toch... in deze wereld, waarin mensen steeds meer vervreemden van elkaar, ondanks social media. In deze wereld, waarin je wekelijks wel opschrikt van een of ander naar nieuwsbericht, is het dan niet aan ons om deze wereld waar we allemaal zo over klagen, toch zelf proberen te veranderen? Met kleine dingetjes. n helpende hand, lief berichtje, het hoeft vaak niet groot te zijn. Wie goed doet, goed ontmoet.
Hoe vaak is het wel niet zo, dat als je op straat glimlacht naar een volslagen vreemde, dat deze dan ook terug glimlacht. Probeer het maar eens. Het kan bijna niet anders, dan dat je een glimlach terug krijgt.
Een paar jaar geleden ging iets soortgelijks rond op sociaal media (en ik geloof dat ik het vorig jaar, en dit jaar ook weer heb gezien). Mensen hadden een status, waarbij er voor de eerste die reageerden, iets leuks werd gedaan, ergens in de rest van het jaar.
Ook is er de #zwerfie. Een twitteractie, waarbij iedereen elke dag 1 stuk zwerfvuil moet opruimen, en dit door middel van een foto en een hashtag #zwerfie, kenbaar maakt op sociaal media, om zo anderen ook te motiveren.
En zo zullen er nog wel heel veel andere ideeën zijn, die allemaal op hetzelfde neerkomen. Kleine beetjes kunnen de wereld verbeteren, als je je er maar aan houdt, en anderen het ook doen.
Michael Jackson had dit ook al heel snel in de gaten, als ik zijn tekst bekijk van "man in de mirrow" :
'If you want to be the world a beter place, take a look at yourself and make that change'.
Ik geloof hier eigenlijk wel in. Ik ben echt geen heilige, absoluut niet. Maar probeer me wel altijd in anderen te verplaatsen en hen op een of andere manier te helpen, hoe ik kan. Door vrijwilligerswerk bij kvw, of op school, door n luisterend oor of soms een lief berichtje, of door ze welkom te laten voelen in ons huis, en zo zijn er nog tig andere dingen.
Natuurlijk lukt dit echt niet elke dag. Maar ik geloof wel, dat we het redelijk goed doen.
En gelukkig sta ik hierin niet alleen. Als ik na ga wat anderen allemaal voor mij of ons doen, ben ik heel dankbaar dat ik deze mensen ken. En dan gaat het over de meest uiteenlopende zaken; een luisterend oor of een gesprek waarbij je even je ergernis kunt spuien, kinderen die lekker even ergens kunnen gaan logeren, gezellige uitstapjes, gezellige avondjes, mensen die meehelpen met de zwemlessen van T6, mensen die meedenken en helpen met vervoer, mensen die vragen als ze merken dat je het druk hebt, of ze je kunnen helpen.. Te veel om op te noemen eigenlijk. En bij al die kleine dingen sta je niet altijd stil, maar eigenlijk ben ik er wel super dankbaar voor. En je zegt ook wel 'dank je wel', maar of de boodschap ook echt zo overkomt, als dat je meent??
En toch... in deze wereld, waarin mensen steeds meer vervreemden van elkaar, ondanks social media. In deze wereld, waarin je wekelijks wel opschrikt van een of ander naar nieuwsbericht, is het dan niet aan ons om deze wereld waar we allemaal zo over klagen, toch zelf proberen te veranderen? Met kleine dingetjes. n helpende hand, lief berichtje, het hoeft vaak niet groot te zijn. Wie goed doet, goed ontmoet.
Hoe vaak is het wel niet zo, dat als je op straat glimlacht naar een volslagen vreemde, dat deze dan ook terug glimlacht. Probeer het maar eens. Het kan bijna niet anders, dan dat je een glimlach terug krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten